Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

"Η δημιουργία Βαρειάς Βιομηχανίας αποτελεί για την πραγματοποίηση της εκβιομηχάνισης τον πρώτο βασικό και θεμελιώδη όρο...η δημιουργία σιδεροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών αλλάζει από τις ρίζες της την οικονομική διάρθρωση της χώρας μας" Δημ. Μπάτσης

Το σπουδαίο και πρωτοποριακό έργο "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" (1947) του Δ.Μπάτση έχουμε παρουσιάσει -σε ένα πρώτο επίπεδο- σε ανάρτησή μας εδώ

Ο Δημήτρης Μπάτσης ως μέλος της Επιστημονικής Εταιρείας μελέτης Νεοελληνικών προβλημάτων "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" και ως Διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" οραματίστηκε, αγωνίστηκε και επιστημονικά απέδειξε και τεκμηρίωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει εθνικά και οικονομικά ελεύθερη. 

Όπως γράφει και στον πρόλογο του βιβλίου ο Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" και Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου: "...αλλά η αξία του έργου του κ. Δ. Μπάτση, εκτός από την πολύτιμη συγκέντρωση και κριτική επισκόπηση του έργου των τεχνικών, είναι η αναζήτηση του οικονομικού πλαισίου για την τοποθέτηση των τεχνικών λύσεων, η αναζήτηση της μορφής της οργάνωσης για τη λειτουργία των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας, η αντιμετώπιση του ρόλου του ξένου κεφαλαίου και των σχεδίων των ξένων οικονομικών οργανισμών στην περίπτωση τροπής της οικονομίας μας..."


Συνεχίζουμε σήμερα παρουσιάζοντας ένας μέρος της εισαγωγής  του Δ.Μπάτση στο έργο του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα". (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

                                                                               ***

Α΄. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΑΡΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Η δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στην Ελλάδα μπορεί να υποστηριχθεί όχι μονάχα επειδή υπάρχουν σημαντικά ευνοϊκές τεχνικές προϋποθέσεις στη χώρα μας ή γιατί είναι ανάγκη να διαφυλαχθούν οι εσωτερικοί οικονομικοί της πόροι που με τη μορφή συναλλάγματος βγαίνουν αθρόα στο εξωτερικό για να αγοράζονται εκεί μισοκατεργασμένα ή τελειωμένα προϊόντα, αλλά μπορεί και πρέπει πρωταρχικά να υποστηριχθεί σαν μια από τις βασικές επιδιώξεις της λαϊκής δημοκρατίας για την ολοκλήρωση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού του τόπου και τη ριζική μετατροπή στη διάρθρωση της οικονομίας του. Η εκβιομηχάνιση της χώρας μπορεί να στηριχθεί και να πραγματοποιηθεί σε γερή τεχνοοικονομική βάση μονάχα αν δημιουργηθεί βαρειά βιομηχανία. 

Όπως όμως η εκβιομηχάνιση στο πλαίσιο της λαϊκής δημοκρατίας αποτελεί προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την πραγματοποίηση της εσωτερικής συσσώρευσης σε μεγάλη κλίμακα, την αποδέσμευση της οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο και τη δημιουργία των όρων για μια σοσιαλιστική οικονομία, έτσι και η βαρειά βιομηχανία αποτελεί για την πραγματοποίηση της εκβιομηχάνισης τον πρώτο βασικό και θεμελιώδη όρο.
Για να ολοκληρωθεί, όμως, η ανάπτυξη της βαρειάς βιομηχανίας στη χώρα μας, χρειάζεται η μεταλλουργική και ηλεκτροχημική βιομηχανία προοδευτικά να συμπληρωθεί με συγχρονισμένη και γερά θεμελιωμένη μηχανουργική βιομηχανία. 

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Λούπινο: το Ελληνικότατο φυτό με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη άνω του 40%, η συστηματική του καλλιέργεια μπορεί να αναβαθμίσει σημαντικά την διατροφή του Έλληνα, μια άριστη ζωοτροφή για τις ανάγκες της κτηνοτροφίας μας

Έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις μας πόσο σημαντική είναι για την Ελλάδα η ανάπτυξη της γεωργιο-κτηνοτροφίας. Η ανάπτυξη αυτής είναι που θα αποτελέσει τη βάση για: Α. την κάλυψη των αναγκών του Ελληνικού λαού σε τρόφιμα ζωϊκής προελέυσεως ήτοι την επίτευξη αυτάρκειας σε βασικά (και γιατί όχι στο σύνολο των προϊόντων που καταναλώνει). Σας θυμίζουμε ότι σήμερα η Ελλάδα για να καλύψει το "ψωμί" των Ελλήνων εισάγει άνω του 62% των αναγκών της σε χοιρινό κρέας, άνω του 70% σε βόειο κρέας και άνω του 18% σε πουλερικά και μάλιστα από χώρες όπως π.χ. η Ολλανδία, η οποία έιναι σε έκταση το 1/3 της Ελλάδας. [για την εξασφάλιση αυτάρκειας και πως μπορεί να γίνει αυτό δείτε εδώ] Β. την ανάπτυξη των λοιπών τομέων της Ελληνικής Οικονομίας όπως -κάθετα- της δευτερογενούς παραγωγής (βιομηχανία, μεταποίηση, βιοτεχνία) αλλά και οριζόντια -των λοιπών τομέων της οικονομίας- της βαρειάς βιομηχανίας, ναυπηγείας, εμπορίου. 

Απόδειξη των ανωτέρω είναι ότι καμία χώρα της υφηλίου που έχει βαρειά βιομηχανία και ισχυρό εμπόριο δεν υστερεί στον γεωργιο-κτηνοτροφικό τομέα, βλέπε: Η.Π.Α., Γαλλία, Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία κ.α. 

Η σόγια, αυτό το πανάρχαιο φυτό [για τη σόγια, τη στρατηγική της σημασία και τη δυνατότητα παραγωγής της στην Ελλάδα δείτε εδώ], μαζί με τα λούπινα είναι τα μόνα φυτά στον κόσμο που ο καρπός τους περιέχει πρωτεΐνες άνω του 40%. Το γεγονός αυτό τα καθιστά σημαντική τροφή όχι μόνον ως βρώσιμη για τον άνθρωπο [δείτε εδώ πως η σόγια -όπως γράφει ο γεωπόνος Ιορδ.Δημητριάδης άπτεται του προβλήματος υποσιτισμού της πατρίδας μας]  αλλά και για τα ζώα. Τα χοιρινά, τα πουλερικά αλλά και τα βοοειδή πρέπει να φάνε φυράματα τα οποία εμπεριέχουν σόγια και τα παραπροϊόντα της (σογιάλευρο, σογιέλαιο κλπ) διότι αλλιώς υστερούν σε πρωτεΐνες και δεν μπορούν να αναπτυχθούν. Άλλωστε οι άνω των 500.000 τόνων εισαγωγές σόγιας κατ' έτος στην Ελλάδα, κυρίως από τη Βραζιλία και την Αργεντινή καταδεικνύουν το πόσο σημαντική είναι ως πρώτη ύλη για τα εργοστάσια ζωοτροφών την Ελλάδα. [εδώ μπορείτε να διαβάσετε για τις προσπάθειες καλλιέργειας σόγιας στην Ελλάδα, τα θαυμαστά αποτελέσματα τους και πως το ελληνικό κράτος τορπίλισε την όλη προσπάθεια]

                                                                         ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε τα λούπινα, τα οποία όπως είπαμε ανωτέρω έχουν περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες άνω του 40% και δεδομένου ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις (εδαφολογικές, κλιματικές, γεωγραφικές) να καλλιεργηθούν στην Ελλάδα μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική πηγή πλούτου ως πρώτη ύλη ζωοτροφών. Θα μελετήσουμε λοιπόν τη σπουδαιότητά τους, θα δούμε την ανθελληνική πολιτική του Υπουργείου Γεωργίας το οποίο δεν έκανε απολύτως τίποτε για να προωθήσει τη συστηματική καλλιέργειά τους και τις προσπάθειες άλλων χωρών (βλ.Γερμανία) να το κάνει, προκειμένου να καρπωθεί τα μεγάλα πλεονεκτήματα της καλλιέργειας αυτής.
ανθισμένα λούπινα
Η αναφορά μας θα είναι στο πόνημα του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ.Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία". Στην υποενότητα "Λούπινα" διαβάζουμε (οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold δικές μας):

Λούπινα

Όπως προανεφέρθη υπάρχουν δύο φυτά μόνο που έχουν πάνω από 30% πρωτεΐνες (βεβαίως ομιλούμε για τον καρπό). Το ένα είναι η γνωστότατη πλέον πρωτεϊνική πρώτη ύλη που ονομάζεται σόγια με 38% σε πρωτεΐνες, και το άλλο είναι το γνωστό σε ολίγους Έλληνες και σχεδόν καθόλου στον υπόλοιπο κόσμο, το λούπινο (1), με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες περίπου 45%. Πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι το λούπινο παραμένει μία άγνωστη πρώτη ύλη σχεδόν σε όλον τον ελληνικό πληθυσμό και αυτό διότι το Υπουργείο Γεωργίας δεν κάνει τίποτε το ωφέλιμο για την ελληνική γεωργία (2). Πράγματι είναι λυπηρό για έναν Έλληνα να παραδέχεται την εγκληματική ανικανότητα και αβελτηρία του Υπ. Γεωργίας—ενός από τα σημαντικότερα υπουργεία— της χώρας του, αλλά ακόμη λυπηρότερο είναι ότι και το Υπουργείο Βιομηχανίας—το δεύτερο νευραλγικό υπουργείο— δεν έχει να επιδείξει τίποτε καλύτερο. Άλλωστε, όπως παρεδέχθη και ένας Γενικός Γραμματεύς του, αριστερών καταβολών, οι μελέτες που δεν έχουν καμία δυνατότητα να επιτύχουν είναι οι μόνες που εγκρίνονται, ενώ άλλες που μετά βεβαιότητος θα πετύχουν δεν εγκρίνονται! (3) 

Το δεύτερο φυτό του οποίου ο καρπός περιέχει πάνω από 40% πρωτεΐνες είναι το λούπινο. Αυτό το φυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα και ήταν το μέσον δια το οποίου γινόταν η χλωρολίπανση (βλ. αντίστοιχο κεφάλαιο). Το λούπινο είναι ένα θαμνώδες φυτό με καρπό που εμπεριέχεται σε κυψέλες όπως το μπιζέλι. Το φυτό αυτό υπάρχει πρωτίστως στην Πελοπόννησο και σήμερα σε καταστήματα οικολογικά μπορεί κάποιος να το βρει σε βάζα, το οποίο το συνιστώ, γιατί περιέχει πρωτεΐνες πάνω από 40% επί ξηρού και είναι μία υγιεινότατη τροφή.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

"Απαρχή Βαρειάς Βιομηχανίας στην Ελλάδα δεν έγινε διότι όλη η πολιτεία των ξένων απέναντί μας δείχνει ότι όταν επέμεναν να μάς "προστατεύουν" έβρισκαν πάντοτε τρόπο να μάς κρατούν σε υπανάπτυξη" Ν.Κιτσίκης (1947)

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας στον πρόλογο του βιβλίου "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" το οποίο έγραψε το 1947 ο οικονομολόγος Δημήτριος Μπάτσης. Ήδη έχουμε προχωρήσει στην παρουσίαση των πρώτων αποσπασμάτων που μπορείτε να δείτε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_20.html

Περισσότερα για τον Δημήτριο Μπάτση και το σπουδαιότατο πόνημά του καθώς και την εκτέλεσή του μπορείτε να διαβάσετε -κυρίως στη σημείωση (1)- εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_12.html
                                                                                  ***

Συνεχίζουμε με τον πρόλογο του εν λόγω βιβλίου, το οποίο έγραψε τον Μάϊο του 1947 ο Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και Γενικός Γραμματέας της Επιστημονικής Εταιρείας μελέτης νεοελληνικών προβλημάτων "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" Νικόλαος Κιτσίκης. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).

"...Η βαρειά βιομηχανία σαν βασικός συντελεστής στην εσωτερική συγκρότηση και οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας είναι η κύρια οικονομική θέση του έργου. Εξετάζεται η παραγωγικότητα, η οικονομική αποδοτικότητα, η αύξηση του συνολικού κοινωνικού εισοδήματος. Αντιμετωπίζεται το μεγάλο ζήτημα της βιωσιμότητας ιστορικά και κριτικά. Βγαίνουν συμπεράσματα πολύ ενθαρρυντικά για κάθε αντικειμενικό μελετητή, που δεν κάνει πολιτική των περιστάσεων.


Η χρηματοδότηση των έργων, γενικότερα το δυναμικό και οι πόροι της ελληνικής οικονομίας για την εκβιομηχάνιση, αποτελεί τεράστιο πρόβλημα που βρίσκει τη μόνη ορθή τοποθέτηση στο βιβλίο του κ. Μπάτση. 

Αλλά μερικές "θέσεις" του κ. Μπάτση έχουν ανάγκη ιδιαίτερης έξαρσης. 

Ευθύς από την εισαγωγή τοποθετεί τις αφετηρίες του. Τον πλούτο του εδάφους και υπεδάφους δεν τον βλέπει μόνο σαν μια πηγή εθνικού εισοδήματος, που θα μπορούσε σε ορισμένη στιγμή να αντικατασταθεί μερικά ή ολικά από μια άλλη πηγή. Τον βλέπει σαν βασικό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας, που θα επιτρέψει την ολοκλήρωση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού του τόπου και τη ριζική μετατροπή στη διάρθρωση της οικονομίας τους". Τον βλέπει για στοιχείο που θα βοηθήσει "την πραγματοποίηση της εσωτερικής συσσώρευσης σε μεγάλη κλίμακα, συσσώρευσης που ματαιώνεται με την εξάρτηση της οικονομίας μας από την αγορά του εξωτερικού" και με την προσπάθεια της "τοκογλυφικής δράσης του ντόπιου κεφαλαίου μέσα από μορφές τεχνητού μονοπωλίου". 

...η βαρειά βιομηχανία, με τις δυνατότητες που ημέρα με την ημέρα αποδείχνονται από δικούς μας και ξένους όλο και πιο μεγάλες, προβάλλεται για θεμέλιο της ανάπτυξης βιομηχανίας στην Ελλάδα. Βάση της βαρειάς βιομηχανίας είναι η ενεργειακή αξιοποίηση. Ο ορυκτός πλούτος σε καύσιμα και οι υδραυλικές δυνάμεις είναι οι βιομηχανικές πηγές ενέργειας

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

"Η ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας στην Ελλάδα... δημιουργεί λαό ικανό και του παρέχει τα μέσα για την αντιμετώπιση κάθε επιβουλής της ακεραιότητάς του, κάθε προσβολής της ανεξαρτησίας του..." Νικ.Κιτσίκης

Στον πρόλογο του σπουδαίου βιβλίου-μελέτη για την οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας υπό τον τίτλο: "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" (1947), ο νομικός-οικονομολόγος Δημήτριος Μπάτσης έγραφε τον Ιούνιο του 1947:

"Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με τη βέβαιη προοπτική πως παρ' όλα τα εμπόδια και παρ' όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που αγωνίστηκε ηρωϊκά και έδιωξε τον ξένο κατακτητή, θ' ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα το δρόμο για τη δημοκρατική ανοδική πορεία του και θ' αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίζει την ερειπωμένη από τη φασιστική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο πατρίδα μας.
Η Ελλάδα θα γίνει και εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη..."
 
ο πρωτοπόρος Οικονομολόγος Δημήτριος Μπάτσης
Μια πρώτη παρουσίαση του σπουδαιοτάτου πονήματος του αειμνήστου οικονομολόγου και διευθυντή του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" αλλά και μέλους της Επιστημονικής Εταιρείας μελέτης νεοελληνικών προβλημάτων "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" (ΕΠ.-ΑΝ.) Δημήτρη Μπάτση έχουμε κάνει εδώ

Με την παρούσα ανάρτηση θέλουμε να παρουσιάσουμε τον πρόλογο του βιβλίου του Δ. Μπάτση "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" τον οποίο έγραψε τον Μάϊο του 1947 ο τότε Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου κ. Ν. Κιτσίκης. Ο πρόλογος του βιβλίου, παρότι γράφηκε 67 χρόνια πριν έχει πολλά να μάς διδάξει διότι προέρχεται από την γραφίδα ενός ανθρώπου που είχε πλήρως κατανοήσει και από τεχνικής και από οικονομικής πλευράς την ανάλυση του νεαρού τότε οικονομολόγου Δημ. Μπάτση. 

Ο Νικ. Κιτσίκης μπόρεσε από την πρώτη στιγμή -κι αυτό είναι σημαντικό- να κατανοήσει ότι βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα (όπως γράφει ο ίδιος στον πρόλογό του): 

"...μέσα σε πλαίσιο πραγματικής δημοκρατίας δημιουργεί λαό ικανό και του παρέχει τα μέσα για την αντιμετώπιση κάθε επιβουλής της ακεραιότητάς του, κάθε προσβολή της ανεξαρτησίας του...".



Θεωρούμε λοιπόν πολυ σημαντικό να παρουσιάσουμε κάποια τμήματα του Προλόγου του Νικ. Κιτσίκη, τα οποία θα μάς βοηθήσουν να κατανοήσουμε πως θα ήταν σήμερα η Ελλάδα αν οι προσπάθειες ανασυγκρότησης του Δημ. Μπάτση, του Νικ. Κιτσίκη και άλλων επιστημόνων κύρους, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθετήσεως, είχαν αφεθεί να προχωρήσουν και επιτελέσουν το καθήκον τους έναντι του τόπου μας. Κάτι βέβαια που δεν ήθελαν οι ξένες δυνάμεις και οι εδώ συνεργάτες τους. Γι' αυτό ο Δ. Μπάτσης εκτελέστηκε. (βλέπε σημείωση 1 εδώ)  Ο Δημήτρης Μπάτσης με το σπουδαίο αυτό έργο -απόλυτα επιστημονικό και κατανοητό- έβαζε έναν λίθο ακρογωνιαίο για μια Ελλάδα "εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη". Οι παγκόσμιοι επικυρίαρχοι, τότε και σήμερα οι ίδιοι, δεν του το συγχώρεσαν...

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Η ελιά, η ορθή επεξεργασία του ελαιοπυρήνα και η παραγωγή ζωοτροφής από αυτόν

Στην ελιά, τη σπουδαιότητά της για την ελληνική οικονομία, την αξιοποίηση του ελαιόξυλου, την προφανή αύξηση του Α.Ε.Π. από την αξιοιποίηση των παραπροϊόντων της και την επεξαργασία των φύλλων της ελιάς -με ενσήρωση- ώστε να καταστούν άριστη ζωοτροφή έχουμε εκτενώς γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση (βλέπε εδώ).

Με την παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε τον πυρήνα της ελιάς (ο οποίος περιέχει 4% λάδι), τι ακριβώς διαδικασία ακολουθείται στα 40 περίπου πυρηνελουργεία της Ελλάδας και τι θα έπρεπε να γίνεται ώστε τα υποπροϊόντα από την επεξεργασία της ελιάς και του πυρήνα της να μεταποιούνται έτσι, ώστε να μεγιστοποιείται η οικονομική τους αξία. 

Συνεχίζουμε λοιπόν με βάση το πόνημα του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ.Σωτήρη Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". 

Οι επικεφαλίδες έχουν τεθεί ώστε να εξυπηρετούν τον αναγνώστη ενώ και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Ο πυρήνας της ελιάς και η σωστή επεξεργασία του

"...Ο πυρήνας (που περιέχει περίπου 4% λάδι) με φορτηγά διοχετεύεται σε περίπου 40 πυρηνελουργεία της χώρας και εκεί γίνεται η εκχύλιση (1) του υπολοίπου του λαδιού και βγαίνει το πυρηνέλαιο και το πυρηνόξυλο. Η λέξη πυρηνόξυλο είναι λανθασμένη, διότι αν επρόκειτο περί ξύλου, θα έπρεπε το κουκούτσι της ελιάς να επιπλέει στο νερό, πράγμα που δεν συμβαίνει, όπως θα διαπιστώσουμε, αν το ρίξουμε σε ένα ποτήρι με νερό. Δεν είναι ξύλο, είναι λιγροϊνη, που έχει ειδικό βάρος 1,2 και καθόλου λάδι. Επίσης κακώς εκχυλίζουμε όλον τον πυρήνα και κάνουμε άδικο κόπο. Τι έπρεπε να κάνουμε αντ' αυτού; Ο πυρήν δεν μπορεί να εκχυλισθεί, αν προηγουμένως δεν ξεραθεί. Έτσι λοιπόν το πρώτο πράγμα που κάνει το πυρηνελουργείο είναι να ξεραίνει τον πυρήνα. Αυτή είναι μία αναγκαστική διαδικασία που πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως, διότι αλλιώς ο πυρήν δεν διαχωρίζεται δια της κοκκομετρικής διαδικασίας. Αντί λοιπόν μετά την ξήρανση να διαχωρίζουν τον πυρήνα στα 4 βασικά σημεία του (δηλ. στο φλοιό, το σάρκωμα της ελιάς που εμπεριέχει λάδι, το λιγροϊνικό μέρος, που είναι το κουκούτσι και τον πυρήνα της ελιάς που και αυτός εμπεριέχει λάδι) έπρεπε να διαχωρίζουν τον πυρήνα πρωτίστως στο λιγροϊνικό του μέρος που είναι μεγάλης θερμιδικής αξίας (άνω των 5 χιλιάδων θερμίδων το κιλό) (2) και στο σαρκώδες μέρος και το πυρηνικό μέρος που περιέχουν το λάδι. Και επειδή η διαφορά είναι μεγάλη, θα εκχύλιζε το πυρηνελουργείο μόνο το 25% του πυρήνος και όχι το 100%. Μετά την εκχύλιση το προϊόν που θα παρέμενε, που είναι μέρος του σημερινού πυρηνοξύλου, θα ήταν απ' ευθείας ζωοτροφή. Το δε λιγροϊνικό μέρος που κατά βάρος είναι τα 3/4, δηλ. το κουκούτσι της ελιάς θα ήταν καύσιμο, όπως είναι δυστυχώς το πυρηνόξυλο σήμερα.
πυρηνόξυλο μετά την επεξεργασία του πυρήνα της ελιάς
Βέλτιστη αξιοποίηση των μερών του πυρήνα της ελιάς

Γιατί η Ελλάδα δεν έχει προβή σε αυτούς τους διαχωρισμούς δεν μπορώ να καταλάβω. Διότι αυτοί οι 125.000 τόνοι που θα είναι καθαρή ζωοτροφή, θα επωλούντο προς 30 δρχ. το κιλό (διότι θα περιείχαν πρωτεΐνες περί το 14%, δηλ. το 33% των πρωτεϊνών της σόγιας) αντί των 5 δρχ. περίπου που πωλείται σήμερα. Το δε υπόλοιπο 75%, δηλ. 375.000 τόνοι, επειδή θα είχαν περισσότερες θερμίδες, θα μπορούσαν να συμπιεσθούν (από μία πρέσσα) και να γίνουν μπαστούνια και να καίγονται σαν καύσιμο για τα τζάκια με πολύ μεγαλύτερη βέβαια τιμή απ' αυτήν όπου πωλείται το πυρηνόξυλο σήμερα.
σχέδιο κλιβάνου ξήρανσης ελαιοπυρήνα (site: https://sites.google.com/site/pyrhnoxylo/home)

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Η προσπάθεια παραγωγής Κιτρικού Οξέος από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. και η υπονόμευση της από το κράτος

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας -εδώ- είχαμε ασχοληθεί με την τευτλό-καλλιέργεια, την παραγωγή ζαχάρεως και την υπονόμευση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζαχάρεως να συνεχίσει αυτό, που οι παραγωγικές δυνατότητές της επέτρεπαν. Ήτοι να συνεχίσει να παράγει όλη την ετήσια κατανάλωση ζάχαρης της Ελλάδας (περί τους 320.000 τόνους) και να επεκταθεί σε εξαγωγές.

Ωστόσο η Ε.Ε. και η Κοινή Αγροτική Πολιτική σε συνεργασία με τους εδώ κυβερνώντες οι οποίοι -μέσω των εκάστοτε Ελλήνων Επιτρόπων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή- και των Ελλήνων ευρωβουλευτών ψήφισαν και επέτρεψαν να "περάσουν" ευρωπαϊκές οδηγίες και νομοθετήματα που οδήγησαν την οικονομία της Ελλάδας στην καταστροφή. 

Οι ποσοστώσεις στο γάλα, τα τυροκομικά, την καπνοκαλλιέργεια, την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία και σε δεκάδες άλλα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα περιόρισαν την παραγωγή της Ελλάδας (σε πολλές περιπτώσεις την μηδένισαν, βλέπε ζάχαρη) και την προσανατόλισαν σε λανθασμένες κατευθύνσεις (καλλιέργεια βατόμουρων με ταυτόχρονη καταστροφή ελαιόδενδρων κλπ). Αποτέλεσμα: ανεργία στον πρωτογενή και βιομηχανικό τομέα, έλλειψη αυτάρκειας σε πολλά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, τεράστια αύξηση εισαγωγών προς όφελος των πολυεθνικών με ταυτόχρονη επιβάρυνση του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας κ.α.
***
Μια ακόμη υπονόμευση του ίδιου του ελληνικού κράτους, σε προσπάθεια προερχόμενη από ιδιωτική πρωτοβουλία και συγκεκριμένα την φαρμακοβιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τον διευθύνοντα Σύμβουλό της κ. Σ. Σοφιανόπουλο συνέβη στην προσπάθειά του να παρασκευάσει κιτρικό οξύ. Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών, έχει πολλές άλλες εφαρμογές και δυστυχώς το εισάγουμε εξ' ολοκλήρου από το εξωτερικό. 

Διαβάζουμε στο πόνημα του κ. Σ. Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία" στην υπο-ενότητα: Τεύτλα-Ζάχαρη-Μελάσσα (οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

 "...Πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια (καλλιέργειας ζαχαρότευτλων), στην Κρήτη ή την Νότιο Πελοπόννησο, να δούμε αν ευδοκιμεί το ζαχαροκάλαμο, για να έχουμε και μία άλλη εναλλακτική λύση. Η μελάσσα από το ζαχαροκάλαμο, όταν αναμειχθεί με την ζάχαρη, μας δίνει μαύρη ζάχαρη, που στην Ελλάδα απαγορεύεται να παραχθεί! Η μελάσσα έχει την εξής σύνθεση: 25-30% νερό, 50% ζάχαρη, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταΐνη. Η μελάσσα είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή της πολύτιμης ουσίας που λέγεται κιτρικό οξύ. (1) Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών και το εισάγουμε εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό, αφότου το ελληνικό κράτος βραχυκύκλωσε της προσπάθειες της εταιρίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. να το κατασκευάσει στην Ελλάδα.


κιτρικό οξύ σε μορφή άχρωμης κρυσταλλικής σκόνης
Η ιστορία έχει ως εξής:

Τεύτλα-Ζάχαρη-Μελάσα, η καταστροφή της Βιομηχανίας Ζάχαρης στην Ελλάδα από την Ε.Ε. (Κ.Α.Π.)

Έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις για προσπάθειες που έγιναν από ευπατρίδες βιομήχανους και εφοπλιστές με σκοπό να βοηθήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία. Οι περισσότερες εκ των προσπαθειών αυτών ναυάγησαν διότι το ίδιο το ελληνικό κράτος στάθηκε απέναντι στις προσπάθειες αυτές. Μάλιστα όπως συχνά συνήθιζε να γράφει ο πρώην Φαρμακοβιομήχανος κ. Σ.Σοφιανόπουλος "το ελληνικό κράτος είναι τόσο καλά οργανωμένο ώστε να μη μπορεί να γίνει τίποτε".
*** 
Εδώ μπορείτε να δείτε πως ο Κ.Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) σταμάτησε χωρίς κανένα λόγο την κατασκευή του μεγαλύτερου στον κόσμο Διυλιστηρίου αργού πετρελαίου που θα κατασκεύαζε ο καθ. Στρατής Ανδρεάδης στα Μέγαρα. 

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε πως ο Κ. Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) σταμάτησε την αξιοποίηση του μεγαλύτερου κοιτάσματος Τύρφης στον κόσμο, αυτό της Τύρφης των Φιλίππων. Μάλιστα έστειλε πίσω στους Σοβιετικούς τα μηχανήματα που είχε παραγγείλει ο Γ. Παπαδόπουλος και υποχρέωσε τους Έλληνες πολίτες σε πληρωμή ποινικής ρήτρας 30 εκατομμυρίων δολαρίων τότε! 

Τα ίδια συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Διαβάστε εδώ σχετικά με τον ορυκτό μας πλούτο και παραχώρηση αποθεμάτων μεταλλευμάτων, στις Σκουριές και στο Στρατώνι, άνω των 16 δις ευρώ στην Eldorado Gold μόνο έναντι 11 εκατ. ευρώ από την Κυβέρνηση Παπανδρέου και τώρα Σαμαρά-Βενιζέλου.

Με την παρούσα ανάρτηση θα αναφερθούμε στα τεύτλα, την ζάχαρη και την μελάσσα και την υπονόμευση που κάνουν εδώ και δεκαετίες οι κυβερνώντες ώστε να μην έχει ανοίξει η παραγωγή ζαχάρεως σε ιδιώτες (εννοούμε έλληνες βιομήχανους και όχι τις πολυεθνικές) αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κλείνει τα εργοστάσια ζαχάρεως ώστε και σε αυτό το προϊόν να γίνουμε εισαγωγείς των πολυεθνικών.

                                                                       ***
Καταγράφουμε κατωτέρω αποσπάσματα από το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" στην υποενότητα υπό τον τίτλο:
Τεύτλα-Ζάχαρη-Μελάσσα, οι υπογραμμίσεις και σημειώσεις δικές μας.
καλλιέργεια τεύτλων στην πατρίδα μας
Τεύτλα-Ζάχαρη-Μελάσσα

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δύο ειδών τεύτλα προς βιομηχανοποίηση:
 
α)τα ζαχαρότευτλα που παράγουν ζάχαρη και
β)τα κτηνοτροφικά, που είναι για παραγωγή ζωοτροφών για τα μυρηκαστικά.
 
Η Ελλάδα, σημειωτέον, δεν έχει κάνει παραγωγή τεύτλου προς ζωοτροφή, πράγμα ακατανόητο!

Τα κτηνοτροφικά τεύτλα αποδίδουν περί 7-10 τόνους ανά στρέμμα. Η περιεκτικότης τους είναι περίπου και για τα δύο είδη 13-17% υδατάνθρακες (δηλ. σάκχαρα), 5% περίπου πρωτεΐνες, μπεταΐνη κ.λπ. Όταν ο Έλληνας γεωργός πάει τα τεύτλα του σε ένα από τα 6 εργοστάσια παραγωγής ζαχάρεως της χώρας (τα οποία σημειωτέον είναι κρατικά!), (1) εκεί ζυγίζουν το προϊόν του, εν συνεχεία το αδειάζουν και αφού γίνει ένας πρώτος διαχωρισμός, ξαναφορτώνουν το υποπροϊόν (4%), το οποίο ο γεωργός ξαναπετάει στο χωράφι του. Αυτά όμως σαπίζουν και μετατρέπονται σε οινόπνευμα μέσα στο χωράφι, ενώ αυτό έπρεπε να ξεραίνεται και να γίνεται όλο ζωοτροφή.
 
Πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια, στην Κρήτη ή την Νότιο Πελοπόννησο, να δούμε αν ευδοκιμεί το ζαχαροκάλαμο, για να έχουμε και μία άλλη εναλλακτική λύση. Η μελάσσα από το ζαχαροκάλαμο, όταν αναμειχθεί με την ζάχαρη, μας δίνει μαύρη ζάχαρη, που στην Ελλάδα απαγορεύεται να παραχθεί! Η μελάσσα έχει την εξής σύνθεση: 25-30% νερό, 50% ζάχαρη, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταΐνη. Η μελάσσα είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή της πολύτιμης ουσίας που λέγεται κιτρικό οξύ. Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών και το εισάγουμε εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό, αφότου το ελληνικό κράτος βραχυκύκλωσε της προσπάθειες της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ να το κατασκευάσει στην Ελλάδα."

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Ελιά: η αξιοποίηση των φύλλων της και του ελαιόξυλου μπορεί να αυξήσει το Α.Ε.Π.

Η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει ισχυρή γεωργία και κτηνοτροφία προκειμένου να μπορεί να εξασφαλίσει αυτάρκεια βασικών (και γιατί όχι των περισσότερων) διατροφικών αγαθών για τους Έλληνες και παράλληλα να προχωρήσει σε εξαγωγές. (σχετικά με την εξασφάλιση αυτάρκειας σε κρέας, γάλα, τυρί στην πατρίδα μας και τη σπουδαιότητά της διαβάστε εδώ:

Αν επιτύχουμε την αξιοποίηση κάθε στρέμματος ελληνικής γης και αρδεύσουμε τα ξερικά κτήματα (κάνοντας αρδευτικά κανάλια, μικρές τεχνητές λίμνες κ.α. από τις τεράστιες ποσότητες νερού που καταλήγουν στην θάλασσα) πετυχαίνοντας καλλιεργήσιμη γη για όλο το έτος και όχι κάποιους μήνες κατ' έτος θα προκύψουν ασύλληπτα πλεονεκτήματα με πολλαπλασιαστική ισχύ για την πρωτογενή παραγωγή της Ελληνικής Οικονομίας.

Για παράδειγμα αυτάρκεια σε γεωργικά-αγροτικά προϊόντα σημαίνει: α. εξασφάλιση συναλλάγματος (από τον περιορισμό εισαγωγών) β. μείωση της ανεργίας γ. αύξηση του μέσου εισοδήματος των νοικοκυριών (δεδομένου ότι κάθε χωράφι και κτήμα θα αξιοποιείται ή θα επινοικιάζεται) δ. αξιοποίηση των υποπροϊόντων για την παρασκευή ζωοτροφών [για την σπουδαιότητα των ζωοτροφών και την κτηνοτροφία δες εδώ], (αξιοποιώντας τα υποπροϊόντα του βαμβακιού, της σόγιας κλπ πετυχαίνουμε αυτάρκεια στις ζωοτροφές μηδενίζοντας τις 500.000 τόνους ετήσιες εισαγωγές σόγιας για παρασκευή ζωοτροφών) κ.α.

                                                                                        ***
ελιά: το δώρο του Θεού στην πατρίδα μας
Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας για την ανάπτυξη της γεωργιο-κτηνοτροφίας βασιζόμενοι στο πόνημα του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ.Σοφιανόπουλου ''Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". 

Θα ασχοληθούμε δε με την Ελιά η οποία είναι πασίγνωστη από αρχαιοτάτων χρόνων. Σύμφωνα με την αρχαία ιστορική παράδοση η Ελιά φυτεύτηκε για πρώτη φορά στην Ακρόπολη των Αθηνών από την Αθηνά. 

Για να βοηθήσουμε τους αναγνώστες έχουμε βάλει επικεφαλίδες σε κάθε θεματική ενότητα, οι υπογραμμίσεις δικές μας: 

Η ελιά στην πατρίδα μας

"Η πατρίδα μας διαθέτει συνολικώς 250.000.000 ελαιόδενδρα. Το ελαιόδενδρο είναι ένα δένδρο πανάρχαιο, το δε ελαιόλαδο είναι ένα επίσης πανάρχαιο προϊόν και όλος ο ελληνικός λαός το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει έστω και ένα σπίτι στην Ελλάδα που δεν χρησιμοποιεί ελαιόλαδο για τις διατροφικές του ανάγκες. Το ελαιόλαδο είναι προϊόν που χρησιμοποιείται στα διάφορα φαγητά, λαδερά και τηγανητά, όπως και στα διάφορα γλυκίσματα. Η Ελλάδα αναλόγως της χρονιάς παράγει 260.000-350.000 τόνους ελαιόλαδο που χρησιμοποιείται πρωτίστως για τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά γίνονται και εξαγωγές. Όταν ο Ηρακλής ο Ιδαίος ήρθε από την Κρήτη, με τους πέντε αδελφούς του, τους έβαλε να τρέξουν στην περιοχή της Ολυμπίας, όπου είχε θαυμάσει το τοπίο. Τον πρώτον δε εστεφάνωσε με κλάδο ελαίας, τον λεγόμενον κότινον. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ελιά ήταν ένα γνωστό δένδρο εδώ και 3200 χρόνια τουλάχιστον. Το ελαιόλαδο είναι ουσιαστικά πηγή ενεργείας και δίδει 9 θερμίδες το γραμμάριο.

συγκομιδή ελιάς στην αρχαία Ελλάδα
Σημαντικό υποπροϊόν τα φύλλα της ελιάς 
 
Όταν ο παραγωγός μαζεύει τις ελιές και χτυπάει με τις βέργες το ελαιόδενδρο, για να πέσουν στο ελαιόπανο οι ελιές, πέφτουν επίσης και φύλλα. Όταν μάλιστα κλαδεύουμε και το ελαιόδενδρο, το οποίο συνήθως γίνεται δια του κοψίματος του κλαδιού που έχει και ελιές επάνω, τότε πέφτουν και μεγάλα κομμάτια ξύλου. Ο παραγωγός περνάει τις ελιές από ένα κόσκινο και ουσιαστικώς διαχωρίζει τις ελιές από τα κοτσάνια, τα ξύλα και τα περισσότερα φύλλα. Για να είναι πιο γρήγορα η διαδικασία, έχει υπεισέλθει στην διαδικασία της περισυλλογής και ένα φορητό μηχανάκι με βενζινοκινητήρα και περιστρεφόμενους άξονες με λαστιχένια κάθετα τάρακτρα που όταν από πάνω βάλει ο ελαιοπαραγωγός το κλαδί της ελιάς, τα τάρακτρα χτυπάνε τις ελιές και όπως πέφτουν τα φύλλα πέφτουν μέσα στο χωράφι και μαζεύονται οι ελιές. Παρόλα αυτά όταν ο παραγωγός πηγαίνει τις ελιές μέσα σε ένα τσουβάλι (από 60-80 κιλά συνήθως) εμπεριέχεται και ένας αριθμός φύλλων. Στα 2.000 ελαιοτριβεία της πατρίδος μας μαζεύονται ετησίως περίπου 64.000 τόνοι φύλλων. Αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο τεράστιος αριθμός είναι ένα μικρό μέρος των φύλλων των ελαιοδένδρων που δυστυχώς παραμένουν μέσα στους αγρούς.

Πολύτιμοι λίθοι στη Μακεδονία και Θράκη (ο αγώνας των κατοίκων εναντίον της Eldorado Gold)

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί γενικά στον Ορυκτό πλούτο της Ελλάδας (βλέπε εδώ)

Κατόπιν αναφερθήκαμε στους ορυκτούς πόρους της πατρίδος μας και την αποτίμησή της αξίας τους (βλέπε εδώ)

Με την παρούσα ανάρτηση μας ερχόμαστε να συμπληρώσουμε ένα κομμάτι ακόμη από το τεράστιο "πάζλ" του Ορυκτού πλούτου της πατρίδος μας που είναι οι πολύτιμοι λίθοι. Παρουσιάζομαι ένα συνοπτικό αλλά περιεκτικό κείμενο του Λέκτορα Κοιτασματολογίας-Γεωχημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δρ. Βασιλείου Μέλφου, εδώ.

Το κείμενο υπό τον τίτλο: "Πολύτιμοι Λίθοι: Έρευνες και προοπτικές για εντοπισμό τους στη Μακεδονία και Θράκη" έχει ως εξής: 

Πολύτιμοι λίθοι είναι ορυκτά που λόγω της ιδιαίτερης ομορφιάς τους και κάποιων εξαιρετικών ιδιοτήτων τους, εκτιμούνται ιδιαίτερα από τον άνθρωπο και χρησιμοποιούνται, μετά από κατεργασία, ως κοσμήματα και διακοσμητικά πετράδια. Στην πραγματικότητα οι πολύτιμοι λίθοι αποτελούν πολύτιμες και σπάνιες ποικιλίες που βρίσκονται στη φύση σε μεγάλη κλίμακα.  

Για να χαρακτηριστεί ένα ορυκτό ως πολύτιμος λίθος θα πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, να έχει δηλαδή κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες και χαρακτηριστικά. Οι ιδιότητες αυτές είναι η μεγάλη σκληρότητα, το χρώμα, η διαύγεια, ο μεγάλος δείκτης διάθλασης και βέβαια η σπανιότητα. 

Στην Βόρεια Ελλάδα η συστηματική αναζήτηση και έρευνα για την εξόρυξη πολύτιμων λίθων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Παρόλα αυτά σε πολλές θέσεις εντοπίζονται ορυκτά που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πολύτιμα πετράδια, αρκεί να γίνει συστηματική έρευνα και να καταγραφούν οι ακριβείς ιδιότητές τους και τα χαρακτηριστικά τους για την ανεύρεση ευγενών ποικιλιών. 

Έτσι λοιπόν, μια περιοχή που έχει τεράστια φήμη σε παγκόσμιο επίπεδο με εξαιρετικής ομορφιάς ορυκτά, πολλές φορές σε ευγενείς ποικιλίες είναι η Χαλκιδική και ιδιαίτερα τα μεταλλεία Ολυμπιάδας (1) και Στρατωνίου. Εδώ θα βρει κάποιος ροδοχρωσίτη αλλά και ροδονίτη, χαλαζία σε ποικιλία ορείας κρυστάλλου (2), ωραίους ασβεστίτες σε όλες τις αποχρώσεις και μορφές. Πολύ όμορφοι είναι οι ρόδινοι λαμπεροί ασβεστίτες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και στην κοσμηματοποιΐα. 

σταλακτίτης ροδοχρωσίτης

Στις περιοχές Παρανεστίου Δράμας υπάρχει κόκκινο κορούνδιο (3), ποικιλίας ρουμπινιού, μέσα σε μεταμορφωμένα πετρώματα. Τα ρουμπίνια έχουν μήκος που σε σπάνιες περιπτώσεις φτάνουν τα 10 cm!

Σημαντική εμφάνιση ρουμπινιού έχουμε και 15 Km βόρεια της Ξάνθης. Τα ρουμπίνια βρίσκονται μαζί με ζοϊσίτη μέσα στα μάρμαρα της Μάζας της Ροδόπης και έχουν μήκος που ξεπερνάει τα 3 cm. Έχουν αναφερθεί και εμφανίσεις μικροσκοπικών ζαφειριών μεγέθους όμως που δεν ξεπερνούν τα 2 mm. 

γρανάτης από τη Μαρώνεια Ν.Ροδόπης

Στην περιοχή Κιμμέρια Ξάνθης υπάρχουν καλά σχηματισμένοι γρανάτες μεγέθους που φθάνει έως και 5 cm, επίδοτο σε ευμεγέθης πρισματικούς κρυστάλλους πράσινου χρώματος, καθώς και αιματίτης. 

χάρτης με τις μεταλλικές ορυκτές πρώτες ύλες σε Μακεδονία-Θράκη του δρ.Ν.Αρβανιτίδη (ΙΓΜΕ)

Στο Κάτω Νευροκόπι έχει εντοπιστεί αμέθυστος απαράμιλλου ιώδους χρώματος σε σύμφυση με καπνία χαλαζία, σε μορφή σκήπτρου. Μεγάλοι κρύσταλλοι αμέθυστου, όχι όμως τόσο πολύ έντονου χρωματισμού, υπάρχουν στην περιοχή βόρεια των Σαππών (4), καθώς και στην περιοχή Σουφλίου. 

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Οι ορυκτοί πόροι της Ελλάδος και η αποτίμησή τους (Λιγνίτες: 268 δις, Χρυσός: 22,3 δις, Πετρέλαιο: 685 δις €)


Για τον Ελληνικό Ορυκτό πλούτο έχουμε ξαναγράψει σχετικά, βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_31.html

Ωστόσο το θέμα είναι ανεξάντλητο και δεν μπορεί να καλυφθεί -ούτε αυτό, ούτε και οι πτυχές του-  σε λίγες αναρτήσεις. Γι' αυτό το λόγο κατά καιρούς θα πραγματευόμαστε μικρές μελέτες επί του θέματος και θα παρουσιάζουμε πάντα αντίστοιχα επιστημονικά στοιχεία. 

Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα συνοπτικό κείμενο των: Ανανία Τσιραμπίδη και Ανέστη Φιλιππίδη, Καθηγητών Τομέα Ορυκτολογίας-Πετρολογίας-Κοιτασματολογίας, Τμήμα Γεωλογίας, ΑΠΘ σχετικά με τους ορυκτούς πόρους της Ελλάδος και την αποπληρωμή του χρέους. 

Το εν λόγω άρθρο παρότι είναι συνοπτικό περιέχει στοιχεία σχετικά με την συνολική αξία των βιομηχανικών ορυκτών, μεταλλικών ορυκτών, ενεργειακών ορυκτών πρώτων υλών κλπ που είναι απαραίτητα να γνωρίζει κάθε Έλληνας πολίτης. (Το άρθρο αντλήσαμε απ' εδώ: http://www.oryktosploutos.net/2011/10/blog-post_25.html#.VArkQ6McaoF)

                                                                               ***

Το εν λόγω άρθρο υπό τον τίτλο "Οι Ορυκτοί Πόροι της Ελλάδος και η αποπληρωμή του χρέους" (25.10.2011) έχει ως εξής (οι επισημάνσεις με bold είναι των συγγραφέων, οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

Η Ελλάδα, σε σχέ­ση με πολ­λές άλ­λες χώρες α­νά­λο­γης έ­κτα­σης, θε­ω­ρεί­ται πο­λύ προ­νο­μι­ού­χα για τον ο­ρυ­κτό πλού­το που δι­α­θέ­τει. Με­γά­λη ποι­κι­λί­α, κυ­ρί­ως βι­ο­μη­χα­νι­κών και μεταλλικών ο­ρυ­κτών, αλ­λά και ε­νερ­γεια­κών ορυκτών πρώτων υλών ό­πως οι λι­γνί­τες, βρί­σκον­ται στο υ­πέ­δα­φός της. Η Ελλάδα συνεχίζει να διατηρεί πρώτες θέσεις παγκοσμίως στην παραγωγή και στις εξαγωγές του μαγνησίτη, μπεντονίτη, περλίτη, κίσσηρης και χουντίτη. Επενδύσεις σε εξοπλισμό υψηλής παραγωγικότητας και χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας για την παραγωγή προϊόντων υψηλής αξίας με καλύτερες ιδιότητες, θεωρούνται προαπαιτούμενα για μεγαλύτερη ανάπτυξη των εξορυκτικών επιχειρήσεων στο μέλλον.

Με αύξηση της γεωλογικής βεβαιότητας οι ορυκτοί πόροι είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ως υποθετικοί ή ενδεικτικοί ή μετρημένοι, ενώ τα ορυκτά αποθέματα ως πιθανά ή βέβαια. Σύμφωνα με τον κώδικα PERC (Pan-European Reserves and Resources Reporting Committee) από το 2008 ισχύουν συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές για τη μετακίνηση από μία κατηγορία αποθεμάτων σε άλλη. Επιπλέον, λαμβάνεται υπόψη η αξιοπιστία και ο εξοπλισμός του φορέα που εκτελεί την έρευνα, καθώς και η μελέτη βιωσιμότητας της πιθανής επένδυσης. Επομένως, για να χαρακτηριστούν πιθανά ή βέβαια τα αποθέματα ενός ορυκτού πόρου πρέπει να υπάρχουν όχι μόνο μετρημένα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, αλλά και μελέτες εκμεταλλευσιμότητας και βιωσιμότητας αυτών των αποθεμάτων σε χρόνο συγκεκριμένο.

ενδεικτικά αποθέματα και αξία ορυκτών πόρων

Tα πιθανά και βέβαια αποθέματα των περισσότερων από τους ορυκτούς πόρους της Ελλάδος είναι άγνωστα, αφού απουσιάζουν οι λεπτομερείς έρευνες (π.χ. γεωτρήσεις, μετρήσεις, αναλύσεις κ.ά.). Η συνολική αξία των αποθεμάτων, κατά την εκτίμησή μας είναι περίπου 1,5 τρισεκ. € και είναι τετραπλάσια του συνολικού χρέους της (360 δισεκ. €). Επομένως, σε χρονικό ορίζοντα μόλις 20 ετών τα έσοδα της Ελλάδος μόνον από την ορθολογιστική εκμετάλλευση αυτών των πόρων μπορούν να το αποσβέσουν πλήρως. Το συμπέρασμά μας ενισχύεται και από το ότι η τιμή ενός επεξεργασμένου ορυκτού πόρου ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις και το 20πλάσιο της τιμής του ακατέργαστου. Έτσι, καθετοποιημένες μονάδες εξόρυξης και επεξεργασίας, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα παραγωγής τελικών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας (1), θα συμβάλλουν πολύ πιο σύντομα στην εξάλειψη αυτού του χρέους και επομένως στη ραγδαία ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας. 

που υπάρχουν ορυκτά, μάρμαρα, μεταλλεύματα και ενεργειακές πρώτες ύλες στην πατρίδα μας

  • Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Βιομηχανικών Ορυκτών & Πετρωμάτων είναι 60 δισεκ. €. 
  • Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Μεταλλικών Ορυκτών είναι 72 δισεκ. €. 
  • Η συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Ενεργειακών Ορυκτών Πρώτων Υλών είναι 1.362 δισεκ. € από τα οποία τα 268 δισεκ. € ανήκουν στους λιγνίτες τους οποίους εκμεταλλευόμαστε εδώ και δεκαετίες για την παραγωγή αποκλειστικά ηλεκτρικής ενέργειας. 
  • Τα υποθετικά αποθέματα πετρελαίου είναι 10 δισεκ. βαρέλια με τρέχουσα αξία 685 δισεκ. € και τα αντίστοιχα του φυσικού αερίου 3,5 τρισεκ. m3 με τρέχουσα αξία 409 δισεκ. €. 
Ουσιαστική συμβολή στη μείωση του δημόσιου χρέους θα συμβεί με την παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους των ΗΠΑ, της Γερμανίας και άλλων «δανείων δυνάμεων», για πολλές δεκαετίες, με αντάλλαγμα την προείσπραξη μέρους των προσδοκώμενων εσόδων.

                                                                                  ***

Σημείωση δική μας (1): Όσον αφορά την επεξεργασία του ορυκτού που πρέπει να γίνεται στην Ελλάδα και όχι να εξάγεται ως πρώτη ύλη στο εξωτερικό είναι χρήσιμο να επισυνάψουμε το κάτωθι απόσπασμα από άρθρο του δρ μηχανικού μεταλλείων Πέτρου Τζεφέρη (βλέπε εδώ: http://www.oryktosploutos.net/2011/09/i.html#.VAoiRqMcaoE)

"...Θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι αξίες που φιγουράρουν στα πρωτοσέλιδα, στην περίπτωση που αποτελούν αποτέλεσμα υπολογισμού και όχι απλό αποκύημα της φαντασίας, δεν είναι παρά (απλή) εκτίμηση της περιεχόμενης στα κοιτάσματα συνολικής μεταλλικής αξίας με βάση τις τρέχουσες χρηματιστηριακές τιμές των μετάλλων. Δεν έχουν δηλ. υπολογισθεί σε αυτήν ούτε τα ενδεχόμενα σφάλματα στην αποτίμηση των αποθεμάτων, ούτε εκείνα που αφορούν την εκτίμηση των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων όταν επιλεγεί κι εφαρμοστεί συγκεκριμένη μέθοδος εκμετάλλευσης για συγκεκριμένο κοίτασμα, ούτε οι απώλειες επεξεργασίας του μεταλλεύματος (εμπλουτισμού, μεταλλουργίας κλπ.) με σκοπό την ανάκτηση συγκεκριμένου προϊόντος.
 
Για παράδειγμα, ο περίφημος χουντίτης/υδρομαγνησίτης στα Λεύκαρα Κοζάνης, ακατέργαστος έχει αξία 30-40 ευρώ ενώ κατεργασμένος με πολλές χρήσεις ως πληρωτική ή χρωστική ύλη, 300 ευρώ. Και από τα δύο όμως νούμερα πρέπει να αφαιρεθούν τα κόστη εξόρυξης και επεξεργασίας αντίστοιχα...

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Κ.Καραμανλής (ο νέος) είχε ενημερωθεί για τον χρυσό, την Λάρκο, τα πολύτιμα ορυκτά. Τι έπραξε;

Παρουσιάζουμε μια ακόμη επιστολή του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ.Σοφιανόπουλου προς τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας μας κ. Κ.Καραμανλή. Η επιστολή γράφτηκε την 10.2.2005 και ενημερώνει τον Πρωθυπουργό για ενέργειες που πρέπει να κάνει το ελληνικό κράτος ώστε να ανορθωθεί η ελληνική οικονομία. 
Το σημαντικότερο όλων πιστεύουμε είναι ότι η πολιτική ηγεσία- όπως συμβαίνει και σήμερα- ενημερώνεται από έγκριτους επιστήμονες και βιομηχάνους για το τι πρέπει να γίνει σε διάφορα οικονομικά θέματα ώστε η Ελλάδα να βγεί από το αδιέξοδο και την εξάρτηση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής εξουσίας και των πολυεθνικών. 
Ποιός λοιπόν από τους κυβερνώντες μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν γνώριζε; Το τραγικό είναι ότι καμία πρωτοβουλία ή προσπάθεια δεν αναπτύχθηκε ή αναπτύσσεται προς τους τομείς που υποδεικνύουν άνθρωποι ειδήμονες και με αγάπη για την Ελλάδα. 


Η επιστολή του κ.Σ.Σοφιανόπουλου προς τον κ.Κ.Καραμανλή έχει ως εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μας, στο τέλος της επιστολής αναλύονται οι δικές μας αριθμημένες σημειώσεις για να κατανοηθεί καλύτερα το περιεχόμενο της επιστολής): 

"Κύριε Πρωθυπουργέ,

Είπατε στην τελευταία συνέντευξή σας ότι θέλετε να διορθώσετε τα οικονομικά της Ελλάδος. Για να το πετύχετε αυτό θα πρέπει πιστεύω να κάνετε τα ακόλουθα τα οποία μέχρι στιγμής ελάχιστοι έχουν προσπαθήσει. 

1. Να βγάλετε τον ελληνικό χρυσό από τα 52 σημεία της Ελλάδος από όπου υπάρχει για να επαναλάβουμε το μεγαλυτέρας εγχειρήσεως θέμα μας που κάναμε το 1953 έως το 1960 και παρήγαμεν εις τον Γαλλικόν ποταμόν επί 7 χρόνια περίπου 250 κιλά μπάρες χρυσού καθαρότητας 925 χιλιοστά. Έκτοτε έχουν παρέλθει 45 χρόνια και ουδέν πράξαμε. Το ερώτημα είναι γιατί; (1)

2. Να πιέσετε την ΛΑΡΚΟ ν' αυξήσει εις το διπλούν τουλάχιστον την ποσότητα νικελίου που η Ελλάδα παράγει ήτοι 17.000 τόνους από τους 23.000 τόνους όλης της Ευρώπης και να παίρνουμε διπλάσια χρήματα δηλαδή περίπου 500 εκατ. $ από τα 250 εκατ. $ που παίρνουμε σήμερα. (2)

3. Να επαναλειτουργήσετε το εργοστάσιο του χρωμίου, το οποίο έκλεισε ο κ. Κ.Μητσοτάκης το 1993 στο Βόλο το οποίο έφερνε περίπου 50 εκατ. $ στην Ελλάδα και έκανε εξαγωγή  στα τρία εργοστάσια: της Ευρώπης 70%, στις Η.Π.Α. 17% και 12% στην Ιαπωνία. Το εργοστάσιο αυτό το έκλεισε ο κ.Κ.Μητσοτάκης όταν ο Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα παράξει ανοξείδωτο χάλυβα. (3)

4.Να προσπαθήσετε αφού πάρετε τις μελέτες πρωτίστως του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης να βγάλετε τα διαμάντια της Μακεδονίας αφού συμβουλευτείτε τον καθηγητή κ.Β. Μέλφο. (4)

5.Να αρχίσει η εκμετάλλευση του μεγαλύτερου κοιτάσματος της ανθρωπότητος μέχρι σήμερα στους Φιλίππους της Καβάλας μεγέθους 4 δισεκατομμυρίων τόνων με περίπου 2.000 θερμίδες το κιλό, ενώ η Μεγαλόπολις που είναι ένα πολύ μικρότερο λιγνιτικό κοίτασμα έχει 900 θερμίδες το κιλό. 
Αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένα σε επιστημονικά βιβλία όπως του Δημ. Μπάτση "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα", τον οποίο τον σκοτώσαμε επειδή ήταν κομμουνιστής και εξαφανίσαμε το βιβλίο του το οποίο γράφτηκε το 1947. Το ξαναεξέδωσε το 1977 η κόρη του Ελένη γράφοντας: "για να μάθουν τα παιδιά μου το έργο του παππού τους".
Εν συνεχεία το βιβλίο του Σταύρου Κατράκη, καθηγητού του Πολυτεχνείου το οποίο εξέδωσε το 1965 με τίτλο "Ορυκτός Πλούτος και Οικονομική Άνοδος" όπου ξεκάθαρα αναφέρει την ύπαρξη 500 τόνων χρυσού. 
Και το βιβλίο του Συνδέσμου Μεταλλοβιομηχανιών της Ελλάδος που εκδόθηκε το 1979 με τίτλο "Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος", όπου πρόεδρος ήταν ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης - Μποδοσάκης τον οποίο σκότωσε η "17 Νοέμβρη" διότι ήθελε να αξιοποιήσει το νικέλιο. 
Αυτά είναι 3 σοβαρότατα βιβλία τα οποία δεν γνωρίζει ο Ελληνικό λαός. 

6. Να κάνετε ενέργειες να αξιοποιηθεί η βαμβακιά που είναι της τάξεως των 60 δισεκατομμυρίων τεμαχίων (4 εκατ. στρέμματα με 15.000 βαμβακιές το στρέμμα) διότι αφού οι βαμβακοπαραγωγοί πάρουν το βαμβάκι που είναι περίπου το 2,5% το υπόλοιπο το πετούν ενώ είναι περίπου 35% άμυλο, 7% πρωτεΐνες και 2% λιπαρά. Μπορεί να σάς έχουν πει κ.Πρωθυπουργέ για την γκοσυπόλη, η οποία εμπεριέχεται στο σπόρο σε περίπου 0,5% και δεν μπορεί να ταϊστεί παραπάνω από 8% στα μηρυκαστικά και καθόλου στα μονάντερα (κοτόπουλα και χοιρινά) διότι ψοφούν. Υπάρχει ένα εργοστάσιο που κάνει βαμβακάλευρο απηλαγμένο γκοσυπόλης το οποίο πότε δουλεύει και πότε όχι ενώ θα έπρεπε να έχουμε τουλάχιστον 20 για να αντικαταστήσουμε μερικώς τη σόγια που έχει 44% πρωτεΐνες. Επίσης πρέπει να φροντίσετε να αξιοποιηθούν οι κληματαριές, οι οποίες κλαδεύονται κάθε χρόνο από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο και παράγουν περίπου 6 εκατομμύρια τόνους που επίσης έχουν 35% άμυλο και είναι μια άριστη ζωοτροφή πρωτίστως για τα μηρυκαστικά. (5)

Πρέπει να ξέρετε κ. Πρωθυπουργέ ότι αν υπολογίσουμε την ξερή βαμβακιά σε 200 γραμμάρια και διαιρέσουμε τα 60 δισεκατομμύρια βαμβακιές δια του 5 μάς δίνει 12 εκατομμύρια τόνους άριστη ζωοτροφή, η οποία πετιέται ενώ έπρεπε να χρησιμοποιηθεί. Μην ξεχνάτε ότι 80% το μοσχαρίσιο κρέας εισάγεται, το 70% το χοιρινό εισάγεται και 25% το αιγοπρόβειο εισάγεται καθώς επίσης γάλα και τυρί σε μεγάλες ποσότητες. Η Ελλάς παράγει 180 χιλιάδες τόνους τυρί, 120 χιλιάδες τόνους φέτα, 60 χιλιάδες τόνους σκληρά τυριά και 80 χιλιάδες τόνους εισάγουμε συνήθως γκούντα, ένταμ κλπ. Να προωθήσετε την αιγοπροβατοκτηνοτροφία μας (10 εκατ. προβατίνες και 6 εκατ. κατσίκες διότι δεν είναι στην ποσόστοση). Αυτά τα ζώα μάς δίνουν 700.000 τόνους πρόβειο γάλα και 500.000 τόνους γιδίσιο γάλα. 

7.Οργανώστε κ.Πρόεδρε ομάδες να κλαδέψουν τις πουρναριές της Ελλάδος και όταν κόβεις ξύλα στο δάσος πρέπει να τα μεταφέρεις με άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια. Όταν τα ζώα αυτά το βράδυ ξεκουραστούν στο στάβλο θα κοπρίσουν και θα ουρήσουν. Να φροντίσετε τα κόπρανα να γίνουν εταιρείες μονιταριών διότι οι Γάλλοι έχουν 9 κιλά κατανάλωση κατ' έτος κατ' άτομο, η υπόλοιπη κοινή αγορά 6 κιλά και δυστυχώς η πατρίδα μας μόνο 600 γραμμάρια. Ρωτήστε μια πιτσαρία που βρίσκει τα μανιτάρια και η απάντηση που θα πάρετε είναι από τη Γαλλία και την Ολλανδία. Τα δε κλαδιά θα καούν προς παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. 

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Κάρολος Παπούλιας είχε ενημερωθεί για βασικά θέματα της Οικονομίας μας από τον Σ.Σοφιανόπουλο. Τι έπραξε;

Ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ.Σ.Σοφιανόπουλος πέραν της ενασχόλησης του με βασικά οικονομικά και πολιτικά θέματα αλλά και του επιστημονικού έργου που ανέπτυξε στα εργαστήρια εφαρμοσμένης και αναπτυξιακής έρευνας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. ενημέρωνε (συνεχώς και ανεξαρτήτου πολιτικού κόμματος που ευρίσκετο στην εξουσία) τις πολιτικές και πολιτειακές αρχές της πατρίδος μας ώστε να αναλάβουν πρωτοβουλίες διόρθωσης των τραγικών επιλογών τους εις βάρος της Ελλάδος.

                                                                                 ***

Στις 30 Μαρτίου του 2005 ο Σ.Σοφιανόπουλος είχε αποστείλει στον νεοεκλεγέντα τότε, απερχόμενο σήμερα Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια την κάτωθι επιστολή (παραθέτουμε ένα τμήμα της, οι υπογραμμίσεις δικές μας) : 

"Κύριε Πρόεδρε,

Θέλω να σάς συγχαρώ για την εκλογή σας και να σάς γράψω ορισμένα πράγματα που πιστεύω ότι έπρεπε να κάνω. 

1ον Ξέρετε κύριε Πρόεδρε ότι σας προσφώνησε η Πρόεδρος της Βουλής η κυρία Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα, σας είπε μεταξύ άλλων "τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης". Πίστευα κύριε Πρόεδρε ότι θα αντιδράσετε βίαια, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν κάνατε. Μπορεί και ορθώς. Αντιλαμβάνομαι κύριε Πρόεδρε ότι παρόλο που εκ του Συντάγματος δεν έχετε πολλές δυνατότητες παρόλα αυτά πιστεύω ότι ο τίτλος σας, σας επιφορτίζει με μεγάλα προβλήματα. Πρωτίστως το θέμα της εκκλησίας είναι πολύ μεγάλο και πρέπει να προσπαθήσετε πολύ, ήδη αρχίσατε. Ξέρω κύριε Πρόεδρε, όπως γράφω και στον κύριο Πρωθυπουργό ότι το ελληνικό κράτος είναι πάρα πολύ οργανωμένο για να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Έχουμε τουλάχιστον 800.000 δημοσίους υπαλλήλους με 11.000.000 κατοίκους ενώ οι Η.Π.Α. με 270.000.000 κατοίκους έχουν 700.000 δημοσίους υπαλλήλους. Όταν ο δημοσιογράφος Ρίζος ρώτησε τον Υπουργό κ. Παυλόπουλο και τον βουλευτή κ. Πάγκαλο σε τηλεοπτική εκπομπή πως γίνεται να έχουμε τόσους δημοσίους υπαλλήλους ενώ άλλες χώρες με ίδιος πληθυσμό έχουν 100.000 δημοσίους υπαλλήλους, ουδείς απήντησε και τελείωσε η εκπομπή άνευ απαντήσεως. Όταν ο διοικητής της Εθνικής Τραπέζης Βρανόπουλος είπε σε δημοσιογράφους "θα σας πω ποιός είπε ν α πουλήσουμε ένα από τα μεγαλύτερα τσιμεντάδικα του κόσμου" η 17 Νοέμβρη τον σκότωσε πριν μιλήσει, γιατί άραγε δεν τον άφησαν πρώτα να μιλήσει και μετά να τον δολοφονήσουν; Περίεργα ερωτήματα. Όπως γράφω και στον κ. Καραμανλή σκότωσε η 17 Νοέμβρη και τον Αγγελόπουλο διότι πίεζε να ανοίξει την υψικάμινο για να εκμεταλλευτούμε τα 300.000.000 τόνους σιδηρομεταλλεύματα μας, που κατόπιν εντολή της κοινής αγοράς ο Αγγελόπουλος έκλεισε την υψικάμινο. Η 17 Νοέμβρη σκότωσε και τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη-Μποδοσάκη όταν αυτός θέλησε να αυξήσει την τιμή του νικελίου πριν φτάσει στην σημερινή της εξωφρενική τιμή των 16.000 $ ο τόνος, τρεις μέρες νωρίτερα. Τίθεται το μεγάλο ερώτημα γιατί. Ξέρετε κύριε Πρόεδρε, όπως γράφω και στον Πρωθυπουργό, ότι ο κύριος Μητσοτάκης έκλεισε το εργοστάσιο του χρωμίου στο Βόλο που έφερνε 50.000.000 $ στην Ελλάδα. Και αφού το έκλεισε ο κ. Μητσοτάκης γιατί δεν το ξανάνοιξε ο κ. Σημίτης. Και αφού δεν το άνοιξε ο κ. Σημίτης γιατί δεν το ξανανοίγουμε σήμερα; Μεγάλο ερώτημα. 
Η επιστήμη λέει χρώμιο νικελειούχος χάλυβας. 70% χάλυβας, 20% χρώμιο, 10% νικέλιο. Είμαστε η μόνη χώρα σχεδόν στην Ευρώπη που έχουμε και τα τρία μέταλλα και έπρεπε να παράγουμε χρώμιο-νικελειούχο χάλυβα. Ο κ. Μητσοτάκης έκλεισε το εργοστάσιο όταν ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα παράξει ανοξείδωτο χάλυβα στη γενική συνέλευση.

2ον Ξέρω κύριε Πρόεδρε ότι έχετε αναλώσει τη ζωή σας για τα εθνικά θέματα, είμαι υποχρεωμένος όμως να σάς πω ότι ο κύριος Γεώργιος Παπανδρέου είναι μόλις 25% Έλλην και 75% ξένος. Εις την Αρχαία Αθήνα έπρεπε να είσαι απόγονος και από μάνα και από πατέρα Αθηναίου πολίτη για να πάρεις τίτλο. Εις τας Η.Π.Α. πρέπει να είσαι γεννημένος εις την Αμερική για να γίνεις Πρόεδρος. Θα τα δείτε όλα αυτά εις την επιστολή που έστειλα στον Γιώργο Παπανδρέου άνευ απαντήσεως όμως μέχρι σήμερα, μετά από 5 μήνες. 

...."
ο ιδρυτής της ΛΑΡΚΟ και πλήθους άλλων επιχειρήσεων Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης


                                                                            ***

Σχετικά με το θέμα του χρωμιο-νικελειούχου χάλυβα μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από άρθρο του δρ. Π. Τζεφέρη (βλέπε εδώ: http://www.oryktosploutos.net/2011/09/ii.html#.VAO1d6McaoE). Οι υπογραμμίσεις δικές μας.

"...Γιατί αλήθεια δεν παράγουμε ανοξείδωτο χάλυβα στον τόπο μας από εγχώριες πηγές, ενώ διαθέτουμε τους πρωτογενείς πόρους για την παραγωγή του; Γιατί δεν παράγουμε πλέον σιδηροχρώμιο στον τόπο μας; Γιατί κάθε χρόνο αναρωτιόμαστε αν θα συνεχίσουμε να παράγουμε και σιδηρονικέλιο; Γιατί η ΕΛ.ΣΙ. δεν υπάρχει πλέον και η ΛΑΡΚΟ φυτοζωεί παρά το υπερδεκαετές χρηματιστηριακό ράλυ του νικελίου; Γιατί, αλήθεια, δεν έχουμε καμία υδρομεταλλουργία στον τόπο μας όταν ειδικοί επιστήμονες τη θεωρούν ως το μέλλον της μεταλλουργίας, επειδή μπορεί να επεξεργαστεί τα πολύ φτωχά μεταλλεύματα και να δώσει λύσεις σε ειδικά προβλήματα; Γιατί, δεν έχουμε μεταλλουργία χρυσού ενώ θα μπορούσαμε να είμαστε μία από τις μεγαλύτερες χρυσοπαραγωγούς χώρες της Ευρώπης; Γιατί ο τομέας της ανακύκλωσης και της αξιοποίησης των εξορυκτικών ή μεταλλουργικών αποβλήτων δεν βρίσκεται στην πρωτοπορία;

                                                                             ***