Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Χαρούπι: η Ελλάδα μπορεί συστηματικά να το καλλιεργήσει παράγοντας δεκάδες προϊόντα και υποπροϊόντα (χαρουπάλευρο, χαρουπόμελο, βαφικές και κολλητικές ουσίες, καφέ, κακάο κλπ) αναβαθμίζοντας και πολλαπλασιάζοντας το γεωργικό της προϊόν Β' Μέρος

Συνεχίζουμε τη μελέτη μας σχετικά με το Χαρούπι. Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος δείτε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_10.html Ως οδηγό στην προσπάθειά μας χρησιμοποιούμε το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της φαρμακοβιομηχανίας και οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σ.Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" . Παραθέτουμε επιπλέον συμπληρωματικά στοιχεία, με τη μορφή υποσημειώσεων, που μάς βοηθούν να καταλάβουμε την σπουδαιότητα του χαρουπιού αλλά και το ρόλο του στην ανάπτυξη της γεωργίας στην πατρίδα μας. 
καρπός χαρουπιάς άγουρος
                                                                          ***

Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του Σ.Σοφιανόπουλου είναι δικές μας. 

"Σήμερα γίνεται χαρουποκαλλιέργεια στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ και την Κύπρο. Η παραγωγή της Ελλάδος ανήρχετο στο παρελθόν στους 35-40.000 τόνους, αλλά λόγω της αδιαφορίας και της μη επιστημονικής αντιμετωπίσεως, έχει κατέβει πιθανώς σε 20.000 τόνους. (1) Αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη παραγωγή από όλες που ήταν η Κρήτη, -που έχει μπλέξει με τον τουρισμό, και με καμία επιστημονική αντιμετώπιση της χαρουπιάς,- άρχισε να φθίνει. Πρέπει να γίνει συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλ. να γίνουν χαρουπώνες και θα μπορούσε ταυτοχρόνως να βόσκουν ζώα εντός της περιοχής τρώγοντας τα χαρούπια όπως πέφτουν, αλλά αυτό θα έχει ως μειονέκτημα την μη συλλογή του κουκουτσιού, που είναι πολύ καλό προϊόν για διάφορες χρήσεις, όπως προείπαμε. Είναι ακατανόητο η πάμπλουτος Αμερική να κάνει χαρουποκαλλιέργειες και όχι η Ελλάδα. 

δένδρο χαρουπιάς: βλαστός, άνθη, σάρκωμα, ψίχα,

Γίνεται λοιπόν φανερό για ακόμη μία φορά ότι η πατρίδα μας έχει ατελείωτες δυνατότητες αξιοποιήσεως των φυσικών δεδομένων και να επιτύχει πράγματα που σχεδόν λόγω της αδυναμίας της φύσεως κανείς βόρειος λαός δεν μπορεί να επιτύχει. Διότι η χαρουπιά στα βόρεια κλίματα δεν ευδοκιμεί. Υπάρχουν πολλές χαρουπιές και στον νομό Αργολίδος, αλλά τίποτε σημαντικό με αυτές δεν γίνεται. Θα έπρεπε η ελληνική νομοθεσία να επιτρέπει την αντικατάσταση της σοκολάτας και να γίνει ένα ή περισσότερα εργοστάσια που να παράγουν αυτή την διατροφική πρώτη ύλη. Αντιλαμβάνεστε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση των χαρουποκαλλιεργητών όταν το προϊόν τους κατέληγε σε βιομηχανία και γινόταν βρώσιμο προϊόν πόσο θα ανέβαινε η τιμή του. (2) Το σάρκωμα του χαρουπιού είναι μόνο σάκχαρα και οπωσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία ποτών. Το υπόλοιπο δε μετά την ξήρανση θα γινόταν ζωοτροφή. Υπάρχει μία εταιρία σήμερα που παράγει κόλλες από το κουκούτσι του χαρουπιού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας που έπρεπε να γίνεται. Κυρίως πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί για την θρεπτική αξία και χρησιμότητα του χαρουπιού, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι μεγάλο ρόλο στην σωστή διατροφή παίζει και η ενημέρωση του κοινού από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ (σημ.κειμένου:1).
χαρουπόμελο

Σημ.κειμένου (1) Π.χ. το χέλι η έλλειψη του οποίου είναι της τάξεως των 50.000 τόνων στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει διαδοθεί στην πατρίδα μας, παρόλο που η τιμή του στην μορφή του καπνιστού χελιού φτάνει τις 15.000 δρχ. το κιλό. (το βιβλίο έχει γραφτεί πριν το 1998, βλέπε σημείωση 3 δική μας) (3) Έτσι λοιπόν και με το χαρούπι, εάν το ελληνικό κράτος το αντιμετώπιζε με την συνολική του πλευρά και όχι μερικώς μόνον κάνοντας και καραμέλες και σοκολάτες, πολλά θα είχαμε να ωφεληθούμε οικονομικώς και οι ελληνικές σοκολατοποιΐες, όπως π.χ. Παυλίδου, θα είχαν ισχυροποιηθεί, αντί να αγορασθούν από ξένα συμφέροντα."

                                                                             ***
Σημειώσεις (δικές μας):


Σημείωση 1: Στάθηκε δύσκολο να εντοπίσουμε στοιχεία για την παραγωγή χαρουπιού στην Ελλάδα. Ακόμη και στο Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δεν εντοπίσαμε στοιχεία για τις ποσότητες παραγωγής χαρουπιών. Ωστόσο από λοιπά στοιχεία στο διαδίκτυο έχουμε την εξής εικόνα: 

Από τις πρώτες σε παραγωγή χαρουπιών χώρες είναι η Ισπανία (με 48.000 τόνους ετησίως), η Ιταλία (με 25.400 τόνους) και ακολουθούν άλλες όπως το Μαρόκο και η Πορτογαλία. (Τα εν λόγω στοιχεία είναι του 2010 από τον FAO-Food and Agriculture Organization of the United States). Ωστόσο πιστεύουμε ότι τα στοιχεία είναι ελλειπή διότι π.χ. το Ισραήλ καλλιεργεί εδώ και πολλά χρόνια Χαρουπιές και μάλιστα με υψηλή αποδοτικότητα δηλαδή 1.200 κιλά! ανά στρέμμα σε πυκνή φύτευση και αρδευόμενα όταν σε αραιή φύτευση και μη αρδευόμενη η παραγωγή ανέρχεται σε 150-200 κιλά ανά στρέμμα μόνο.

Όσον αφορά την πατρίδα μας. Η χαρουποκαλλιέργεια θα μπορούσε και έπρεπε να γίνεται συστηματικά τουλάχιστον στην Πελοπόνησσο, στα νησιά μας και την Κρήτη όπου υπάρχουν οι ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που δούλεψαν την καλλιέργεια χαρουπιάς η παραγωγή της Ελλάδας στις δεκαετίες 1960-1970 ξεπερνούσε τους 60.000 τόνους. Σήμερα η παραγωγή της Ελλάδας ανέρχεται μόνον στους 15.000 τόνους. Η ποσότητα αυτή δεν διακινείται όλη. Κατ' άλλους το 80% της παραγωγής γίνεται στην Κρήτη και κατανέμεται εξίσου και στους τέσσερεις νομούς κατ' άλλους το μεγαλύτερο μέρος παράγεται στην Πελοπόνησσο (γύρω στο 60%) και το υπόλοιπο στην Κρήτη.

Η τιμή παραγωγού, το 2011, ανήλθε στα 30 λεπτά το κιλό, ενώ το 2012 ανήλθε στα 15 λεπτά στην Πελοπόννησο και στα 20-25 λεπτά στην Κρήτη. (με πληροφορίες από http://www.fao.org/home/en/ και http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC)


Σημείωση 2: Ας δούμε εδώ, συνοπτικά, κάποιες από τις εφαρμογές του χαρουπιού στην διατροφή μας, ως ζωοτροφή και στην τεχνολογία. Διαβαζοντάς τες θα πρέπει να έχουμε κατά νου αυτό που γράφει ο Σ.Σοφιανόπουλος πόσο δηλαδή θα αυξανόταν το γεωργικό προϊόν αν το ελληνικό κράτος δεν είχε εμποδίσει την ιδιωτική πρωτοβουλία να παράγει από το χαρούπι σοκολάτα, καφέ, κόλλες κλπ. 

Χρησιμότητα δένδρου: Χρήσιμα είναι όλα τα μέρη του δέντρου της χαρουπιάς. Τα φύλλα και οι φρέσκοι βλαστοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τη διατροφή αιγοπροβάτων όπως γίνεται στην Κύπρο, ιδιαίτερα σε περιόδους ξηρασίας.
Ο φλοιός και τα φύλλα είναι πλούσια σε δεψικές ουσίες και οι μη ώριμοι καρποί σε ουσίες χρήσιμες στη βαφή. Χρησινοποιούνται στη βυρσοδεψία αλλά και στη βαφική.
Οι βαφικές και κολλητικές ουσίες του δένδρου έχουν εφαρμογές την βυρσοδεψία, την υφαντουργία και τη βιομηχανία χαρτιού. 
Το ξύλο της χαρουπιάς χαρακτηρίζεται ως ξύλο σκληρό και βαρύ, κοκκινωπού χρώματος. Μπορεί επομένως εκτός από καύσιμη ύλη (καυσόξυλο, κάρβουνο) που χρησιμοποιείται σήμερα, να χρησιμοποιηθεί και στην επιπλοποιΐα. 

Χρησιμότητα χαρουπιού (σπόρος και ψίχα): Τα μέρη του σπόρου είναι το ενδοσπέρμιο, το φύτρο και ο φλοιός. Από το ενδοσπέρμιο παράγεται είδος αλεύρου. Το χαρουπάλευρο χρησιμοποιείται αντί της σκόνης κακάο και της σοκολάτας. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ψωμιού και αρτοσκευασμάτων. Από τον καρπό εξάγεται κόμμι χρήσιμο για τη βιομηχανία τροφίμων και την φαρμακευτική. Το έλαιο των καρπών χρησιμοποιείται στη σαπωνοποιΐα.

Το μεγαλύτερο μέρος της ψίχας των χαρουπιών που παράγονται σήμερα, χρησιμοποιείται για ζωοτροφή. Η αξία του σε αμυλαξία είναι μικρότερη όταν συγκριθεί με άλλες κτηνοτροφές (καλαμπόκι 780 μονάδες, κριθάρι 689 μονάδες και χαρούπι 500 μονάδες). Αν όμως ληφθεί υπ' όψιν η τιμή διάθεσής του, το καθιστά οικονομικότερη κτηνοτροφή. Όταν μάλιστα αναμιγνύεται με άλλες ζωοτροφές σε αναλογία 5 – 10% βελτιώνει τη γεύση των τροφών και έτσι καταναλίσκονται πιο ευχάριστα από τα ζώα.

Η σάρκα του χαρουπιού είναι αρκετά θρεπτική. Χρησιμοποιείται για την παρασκευή σακχαρούχου σιροπιού, αναψυκτικών, μαρμελάδων αλλά και οινοπνευματωδών ποτών. Το χαρούπι, μπορεί να υποκαταστήσει κάλλιστα, τη σοκολάτα και το κακάο στην ζαχαροπλαστική και στην αρτοποιία. Βράζοντας τα χαρούπια παρασκευάζεται το χαρουπόμελο με γεύση όμοια της σοκολάτας, όμως υπερέχει αυτής σε θρεπτικά στοιχεία διότι περιέχει 52 φορές λιγότερο λίπος, δεν περιέχει αλλεργιογόνα και καφεΐνη και η γλυκύτητά της οφείλεται σε φυσικά σάκχαρα. Το χαρουπόμελο που παράγεται από το άλεσμα της ψίχας δίδει μια χαρακτηριστική γεύση στα κέικ, στα μπισκότα και στο ψωμί και τα απαλλάσσει από τη γλουτένη του σιτάλευρου. Μάλιστα το αλεύρι αυτό, αναφέρεται, κατάλληλο για τους βρεφικούς κοιλόπονους. (με πληροφορίες από http://amazonsday.blogspot.gr/2012/01/blog-post_06.html (στο τέλος θα βρείτε πλήθος παραπομπών-συνδέσμων για την χαρουπιά που περιέχουν και φωτογραφικό υλικό) και http://www.ftiaxno.gr/2012/06/blog-post_9187.html)
χρησιμοποιείται αντί της σκόνης κακάο και της σοκολάτας. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ψωμιού και αρτοσκευασμάτων. - See more at: http://www.ftiaxno.gr/2012/06/blog-post_9187.html#sthash.36gSCbCM.dpuf
 
Σημείωση 3: Οι επισημάνσεις του Σ.Σοφιανόπουλου για το χέλι είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και σήμερα, πάνω από 20-25 χρόνια από τότε που τα έγραφε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Επιχειρηματίες με αγάπη για το αντικείμενο και την Ελλάδα μελέτησαν την εκτροφή χελιού και μετά από πολύ κόπο και χρόνο κατάφεραν να στήσουν εταιρείες που εισάγουν τα γυαλόχερα από το εξωτερικό και τα εκτρέφουν, μεγαλώνουν και μεταποιούν στην Ελλάδα. Μια από τις εταιρείες αυτές είναι του Β.Γείτονα στην Άρτα. Δείτε εδώ: http://www.eelgeitonas.com/gr/%CE%B9%CF%87%CE%B8%CF%85%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B5%CE%B9%CE%BF Άλλες εταιρείες είναι των Αδελφών Σιμώνη στην Χαλκιδική και του Τσιάλου στα Ιωάννινα. Η τιμή του καπνιστού χελιού ανά κιλό σήμερα, ανέρχεται στα 76-80 ευρώ. Να σημειώσουμε ότι η εκτροφή και η μεταποίηση του χελιού ήταν μια διαδικασία που σχεδόν κανείς δεν γνώριζε στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο εντατικής παραγωγής με σκοπό την εμπορία. Ενώ το αλιευτικό προϊόν θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και να πολλαπλασιαστεί το ελληνικό κράτος και το Υπ. Γεωργίας δεν έκαναν τίποτε. Μετά από μελέτη και αναζήτηση οι ανωτέρω εταιρείες κατάφεραν να παράγουν συστηματικά χέλια. Ο τζίρος της εταιρείας Β.Γείτονα σήμερα είναι άνω των 2.300.000 ευρώ. 
 
Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (14.11.2014) ©
 
Copyright 4481/2017


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αγαπητοί αναγνώστες σημειώνουμε πως:
-ό,τι υπάρχει σε αυτό το blog είναι αποτέλεσμα μελέτης και έρευνας τόσο των έργων του Σωτήρη Σοφιανόπουλου όσο και άλλων επιστημόνων οι οποίοι αναφέρονται όπως και οι αντίστοιχες πηγές και βιβλιογραφία.
Ως εκ τούτου τα άρθρα μας αποτελούν πνευματικό κόπο της ομάδας μας ή μεμονωμένου συναδέλφου μας που τα συντάσσει.
Το δικαίωμα χρήσης και αναδημοσίευσης του υλικού από το blog μας καθορίζεται από τον αντίστοιχο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας Ν. 4481/2017 σε συνέχεια του Ν. 2121/1993.
-Επιτρέπεται η αναδημοσίευση άρθρου μας υπό την αυστηρή προϋπόθεση επισύναψης της πηγής μέσω ενεργού συνδέσμου και αναφοράς του blog και του ονόματος του συγγραφέως του άρθρου.
-Σχόλια θα εγκρίνονται όταν είναι σχετικά με το θέμα, εννοείται ό,τι δεν περιέχουν προσβλητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και δεν περιέχουν συνδέσμους αμφιβόλου αξιοπιστίας.
-Όταν αποστέλλετε κείμενα μέσω σχολίων ή e-mail και δεν είναι δικά σας παρακαλείσθε να αναγράφετε την πηγή τους.
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία σας.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.