Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: ''...κάποιες απο τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια. Δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα...τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν σε μισθούς και συντάξεις ενώ χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή του χρέους...'' Γ' μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την παρουσίαση της προκαταρκτικής έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Όπως έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας πρόκειται για τα πρώτα πορίσματα πολυεθνικής επιτροπής οικονομολόγων, πολιτικών επιστημόνων, διεθνολόγων κλπ υπό την προεδρία της τότε Προέδρου της Βουλής κας Ζωής Κωνσταντοπούλου που αποδεικνύουν ότι το Δημόσιο Χρέος είναι όχι μόνον μη βιώσιμο, αλλά αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο.  

Σχετικά με την μελέτη του Πρώτου Κεφαλαίου της εν λόγω Επιτροπής για το Δημόσιο Χρέος μπορείτε να δείτε εδώ, ενώ για την μελέτη του Δευτέρου Κεφαλαίου μπορείτε να μελετήσετε εδώ.

Με την σημερινή μας ανάρτηση θα ασχοληθούμε με ένα τμήμα του Τρίτου Κεφαλαίου της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος το οποίο φέρει τον τίτλο: ''Ελληνικό δημόσιο χρέος ανά πιστωτή το 2015''.   

Συνοπτικά στην έκθεση σημειώνονται τα κάτωθι: 

-Οι θεσμοί που συγκρότησαν την Τρόικα είναι ταυτόχρονα οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας και ασκούν μεγάλη πίεση απο κοινού προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους.

-Η πλειονότητα των δανείων απο τα πακέτα διάσωσης χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών. Περίπου 10% του πακέτου διάσωσης χρησιμοποιήθηκε για την χρηματοδότηση του προϋπολογισμού. 

Αναλυτικότερα (οι επισημάνσεις και υπογραμμίσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου ο αναγνώστης να εστιάσει σε κάποια απο τα βασικά σημεία): 

Διμερή Δάνεια 

-Τα διμερή δάνεια αναλήφθηκαν στις 9 Μαίου 2010 και εκταμιεύτηκαν σε έξι τριμηνιαίες δόσεις. Οι συνολικές εκταμιεύσεις έφτασαν τα 52,9 δις ευρώ. 

-Τα διμερή δάνεια τέθηκαν σε ισχύ απο τη Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών (Inter creditor Agreement) σε συνδυασμό με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης (Loan Facility Agreement). Ο δηλωμένος λόγος της χορήγησης αυτών των δανείων με υψηλό επιτόκιο ήταν ότι δήθεν κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σαν ''κίνητρο για να επιστρέψει το ταχύτερο δυνατό [η Ελλάδα] στη χρηματοδότηση απο τις αγορές''.

-Εξαιτίας αυτής της πολιτικής επιλογής, η Ελλάδα κατέβαλε στα κράτη μέλη τόκους ύψους 2,614 δις ευρώ μέχρι τον Μάρτιο του 2012. Το αρχικό επιτόκιο ήταν επαχθές. Το ύψος του ορίστηκε στο ύψος του 3μηνου επιτοκίου Euribor συν 300 μονάδες βάσης επιπλέον επιβάρυνση για τα πρώτα τρία χρόνια. Με την κορύφωση του Euribor στο 1,609%, τον Αύγουστο του 2011, το επιτόκιο των διμερών δανείων ξεπέρασε το 4,6%. Κάποιες από τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια, λόγω του ότι δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα. Η σταδιακή ελάφρυνση των επιτοκίων, που σήμερα βρίσκονται στο Euribor συν 50 μονάδες βάσης, αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι οι αρχικοί όροι ήταν τοκογλυφικοί. 

-Τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσουν το ελληνικό δημόσιο να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις. Ενδεικτική αυτής της παρουσίασης είναι η δήλωση του τέως Προέδρου του Eurogroup, κ.Γιούνκερ, οτι οι εκταμιεύσεις δήθεν χρησιμοποιούνταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την καταβολή μισθών και συντάξεων και την εξόφληση προμηθευτών του δημοσίου. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός είναι παραπλανητικός. Τα διμερή δάνεια χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την αποπληρωμή του χρέους: μεταξύ Μαΐου 2010 και Σεπτεμβρίου 2011, το 86% των δανείων χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα δεν χρησιμοποιήθηκαν καν στο σύνολό τους για την στήριξη του προϋπολογισμού, αλλά για τη δημιουργία του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. 

''Η αποικιακή σύμβαση εκχώρησης του Αχελώου και των ηλεκτροβόρων βιομηχανιών με τον αναγκαστικό Νόμο 2220 της 14-17.2.1940 ή Σύμβασης Cooper''. Σταύρος Ν.Σταυρόπουλος

Στο 8ο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού ''Ανταίος'', το οποίο δημοσιεύτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1945 -μεταξύ άλλων σημαντικών άρθρων- παρουσιάζεται το άρθρο του μηχανικού Σταύρου Ν. Σταυρόπουλου με τον τίτλο: ''Η υδρενεργειακή αξιοποίηση και ο αναγκαστικός νόμος 2220/1940''. Το εν λόγω άρθρο αναφέρεται στην αποικιοκρατικού τύπου Σύμβαση Cooper. 

[Σημειώνουμε ότι το επιστημονικό περιοδικό ''Ανταίος'' κυκλοφορήθηκε για πέντε χρόνια, από το 1945 έως το 1951, υπήρξε έκφραση της επιστημονικής εταιρείας μελέτης νεοελληνικών προβλημάτων ''Επιστήμη-Ανοικοδόμηση'' με γενικό γραμματεά τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Νικ. Κιτσίκη. Διευθυντής του ''Ανταίου'' υπήρξε για κάποια χρόνια και ο σπουδαίος οικονομολόγος-νομικός Δημήτριος Μπάτσης. Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_12.html ]

Το άρθρο του μηχανικού Σταύρου Σταυρόπουλου τιτλοφορείται: ''Η υδρενεργειακή αξιοποίηση και ο αναγκαστικός νόμος 2220/1940''.

επιστημονικό περιοδικό ''Ανταίος''

Ο συγγραφέας κάνει την εισαγωγή του άρθρου του εώς εξής: 

-από βιβλία, άρθρα, δημοσιεύσεις οι αναγνώστες γνωρίζουν ότι έχουμε ανεκμετάλλευτα δυο μεγάλα ποτάμια τον Αλιάκμονα και τον Αχελώο, τον Εύριπο που δεν έχει αρκετά μελετηθεί και απάνω από είκοσι διάφορα ποτάμια, παραποτάμια και λίμνες που όλα μαζί χωρίς τους λιγνίτες μπορεί να μάς δώσουν πολύ πάνω από τρία δισεκατομμύρια κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας το χρόνο κι αυτές συνδυασμένες με τις δυνατότητες του υπεδάφους και την ελληνική δουλειά, αυξάνουν αξιόλογα το εθνικό εισόδημα. 

-στη συνέχεια ο μηχανικός Σταύρος Σταυρόπουλος παρουσιάζει την ανάλυσή του για το πως θα γίνει η αξιοποίηση των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδος μας, η αξιοποίηση της Στυμφαλίας λίμνης, η υδρολίπανση των σταφιδάμπελων της Βόχας, η μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος στη Θεσσαλονίκη με την αξιοποίηση του βάλτου Λίσε, την ίδρυση μικρής μεταλλουργίας 30.000 τόνων ηλεκτρικού σίδερου στην Αμφίπολη ή τη Στρατονίκη, τη χρήση του Αλιάκμονα ποταμού για τις μεταλλουργικές βιομηχανίες, τη σύσταση βιομηχανιών αλουμινίου, αζωτικών λιπασμάτων και σόδας. 

Επιπλέον, προσεγγίζει το θέμα της οργάνωσης των λιγνιτορυχείων Κύμης, Αλιβερίου, Περιστερίου Αττικής και Ζέλι Βοιωτίας, της αξιοποίησης του Αχελώου κυρίως στις θέσεις ενεργειοληψίας στα Κρεμαστά, Πρεβέντζα και Κριεκούκι, την παραγωγή αλουμινίου κοντά στον Αχελώο διότι στη Δωρίδα βρίσκονται τα πλουσιότερα κοιτάσματα βωξίτη, την παραγωγή αζωτικών λιπασμάτων από τον Αχελώο που έχει επιτακτική ανάγκη η γεωπονία μας κλπ.

Απο το σημείο αυτό ο μηχανικός Στ. Σταυρόπουλος αρχίζει την παρουσίαση και τον σχολιασμό της Σύμβασης Cooper, η οποία υπήρξε και υπάρχει μνημείο αποικιοκρατικού τύπου σύμβασης. Γράφει ο έγκριτος και ευπατρίδης μηχανικός:

-Αυτό το σχέδιο όμως (εννοεί τα ανωτέρω σχέδια που παραθέσαμε συνοπτικά), προσκρούει τυπικά στο Νόμο 2220 της 14-17.2.1940 με τον οποίο εκυρώθη η, κυριολεκτικά αποικιακή, σύμβαση εκχώρησης του Αχελώου και των ηλεκτροβόρων βιομηχανιών στην Αμερικανική ομάδα Hellenic Hydroelectric and Metallurgical Corporation με σύμπραξη των εταιριών Hugh L.Cooper and Co και Chemical Construction Corporation. Οι κακές γλώσσες λένε, ότι η αμερικανική αυτή ομάδα είναι τόσο αμερικάνικη, όσο σεις και εγώ και ότι ο δυστυχισμένος ο Κούπερ ανάμιξε το όνομα του σαν κατασκευαστής, μη ξέροντας ότι έχει να κάνει με τετραπερασμένους φιναντσιέρηδες του τύπου Βελγικού Ομίλου, τούτο όμως δε θα το πάρουμε υπόψη. Θα εξετάσουμε τη σύμβαση, σαν σύμβαση, και σαν οι αντισυμβαλλόμενοι προς το Ελληνικό δήμόσιο, να ήσαν σοβαροί επιχειρηματίες. 

Σύμβαση Cooper: ''Το ξένο κεφάλαιο συνδύασε την εκμετάλλευση των ενεργειακών δυνάμεων και μεταλλευτικών υλών της πατρίδας μας με μονοπωλιακά προνόμια. Η Σύμβαση Cooper ήταν ένα βήμα ακόμα προς την πλήρη οικονομική υποδούλωση της χώρας.'' Δημ.Μπάτσης 'Α Μέρος

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας -βασιζόμενοι πάντα στο σπουδαίο πόνημα του Δ. Μπάτση: ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' έχουμε ασχοληθεί με το θέμα της Υδρενεργειακής Αξιοποίησης των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδας μας. Μπορείτε εδώ να μελετήσετε http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_21.html το Α' μέρος όπου ο Δ. Μπάτσης σημειώνει πως: ''τα γενικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά της χώρας είναι ευνοϊκά για την εκμετάλλευση των πηγών της υδραυλικής ενέργειας'' ενώ εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/03/cooper-cooper.html μπορείτε να μελετήσετε το Β' μέρος όπου ο συγγραφέας τονίζει πως: ''Οι ξένες εταιρείες μελέτησαν συστηματικά τις υδροδυναμικές δυνατότητες της πατρίδας μας. Το ξένο κεφάλαιο -με την Σύμβαση Cooper- συνδύασε την εκεμτάλλευση των ενεργειακών δυνάμεων και μεταλλευτικών υλών της πατρίδας μας με μονοπωλιακά προνόμια. Η Σύμβαση Cooper ήταν ένα βήμα ακόμα προς την πλήρη οικονομική υποδούλωση της χώρας''. Στο τρίτο μέρος εδώ http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/09/5.html ο Δ.Μπάτσης τονίζει πως: ''Η συνολική ενεργειακή δύναμη απο τις υδραυλικές δυνάμεις της πατρίδας μας ξεπερνάει τα 5 δισεκατομμύρια χιλιοβάτ το χρόνο. Αυτή η ενεργειακή βάση είναι ικανή να στηρίξει βαρειά βιομηχανία στον τόπο μας.''

Για μια συνοπτική παρουσίαση των οραμάτων του Δ. Μπάτση για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και απόκτησης βαρειάς βιομηχανίας αλλά και της τραγικής εξέλιξης της πορείας της ζωής του, με την εκτέλεσή του από τις ξένες δυνάμεις μπορείτε να μελετήσετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_12.html

                                                                              ***

Με την παρούσα ανάρτηση ξεκινάμε μια μελέτη σχετικά με το Νομικό καθεστώς εκμετάλλευσης των υδραυλικών δυνάμεων. Η μελέτη του νομικού καθεστώτος είναι εξαιρετικά σημαντική δεδομένου ότι δι' αυτού του τρόπου και των νομικών κενών που υπήρχαν, όσον αφορά την προστασία των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδας μας υπογράφτηκε η Σύμβαση Cooper διάρκειας 70 χρόνων και η οποία προέβλεπε δικαιώματα υδροδυναμικής εκμετάλλευσης του Αχελώου καθώς και όπως διαβάζουμε στο Β' μέρος της Σύμβασης, σελ. 421 και στο άρθρο 52:

"...ἱδρύσῃ ἐν Ἑλλάδι βιομηχανικάς ἐγκαταστάσεις ἠλεκτρομεταλλουργίας και ἠλεκτροχημίας, μέ τό δικαίωμα να παράγῃ ἐν αὐταῖς τά ἐν ἂρθρῳ 56ῳ τῆς παρούσης συμβάσεως ὁριζόμενα προϊόντα ἂνευ οὑδενός οἱουδήποτε περιορισμοῦ ὃσον ἀφορᾷ τήν ποσότητα αὐτῶν, τήν ἐφαρμοζομένης μέθοδον παρασκευῆς, παραγωγῆς, κατεργασίας, χρησιμοποιήσεως ὑλῶν καί βιομηχανοποιήσεως ως και το σύστημα ή συστήματα των βιομηχανιών, τας ποσότητας και τα είδη των χρησιμοποιούμενων υλών και τέλος την πώλησιν των προϊόντων τούτων είτε εν Ελλάδι είτε εν τω εξωτερικώ άτινα πάντοτε έσονται της απολύτου εκλογής του Αναδόχου." Για μια πρώτη εικόνα σχετικά με τη Σύμβαση Cooper δείτε στη σημείωση 1 εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/03/cooper-cooper.html  

Ξεκινάμε με κάποια εισαγωγική προσέγγιση του νομικού καθεστώτος των υδραυλικών δυνάμεων από τον Δ. Μπάτση και συνεχίζουμε με την πρώτη προσέγγιση της αποικιοκρατικού τύπου Σύμβασης Cooper. Γράφει ο Δ. Μπάτσης: 

-οι νομικές διατάξεις που ισχύουν στην Ελλάδα για τη χρησιμοποίηση, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση των ''ρεόντων υδάτων'' γενικά, και ειδικότερα για τους μη πλωτούς ποταμούς, τους χειμάρρους και τα ρυάκια, ανήκουν στους κανόνες του ρωμαϊκού δικαίου. Τα "ύδατα" αυτά, κατά το ρωμαϊκό δίκαιο, είναι ''αδέσποτα'' και ''κοινόχρηστα'', δηλ. δεν ανήκουν σε κανένα και ο καθένας μπορεί να τα χρησιμοποιεί, είναι όμως επιδεκτικά ιδιοκτησίας υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το κράτος (το δημόσιο) δεν έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας ''ιδιωτικής'' φύσεως αλλά μόνο μπορεί να εξασκεί σ' αυτό το γενικό κυριαρχικό δικαίωμα, δηλ. μπορεί να παίρνει ασφαλιστικά, αστυνομικά και άλλα απαγορευτικά μέτρα για τη χρησιμοποίησή τους. 

-είναι φυσικό οι διατάξεις αυτές να μη ρυθμίζουν σε καμία λεπτομέρεια το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδραυλικών δυνάμεων για παραγωγή κινητήριας δύναμης αφού η τεχνική εκμετάλλευση για διάφορες χρήσεις ήταν τόσο περιορισμένη στην οικονομική ζωή.