Η βαμβακιά (το φυτό) ως ζωοτροφή (αντί να πετάγονται και να επιβαρύνεται ο αγρότης). Μια άριστη ζωοτροφή για τα μηρυκαστικά. Εκκρεμεί το ζήτημα της ποσότητας στα μείγματα ζωοτροφών. Προτεινόμενα μείγματα ζωοτροφών από την έρευνα του Σ.Σοφιανόπουλου Γ' Μέρος

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων μας -βλέπετε εδώ και εδώ- σχετικά με το μέγα ζήτημα των ζωοτροφών -αφού χωρίς αυτές ούτε κτηνοτροφία μπορεί να υπάρξει, ούτε πτηνοτροφία- και το κυριότερο οι άνθρωποι και τα κράτη δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες διατροφής τους συνεχίζουμε την μελέτη μας με το θέμα της βαμβακιάς ως ζωοτροφής. 

Για να προσεγγίσουμε το σημαντικό θέμα των ζωοτροφών βασιζόμαστε στο πόνημα του πρ. διευθύνοντος συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. χημικού κ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου (στο εξής Σ.Σ.) : ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η Πολιτική τους σημασία''. Σημειώνουμε ό,τι το ανωτέρω βιβλίο κυκλοφορήθηκε από τον Σ.Σ. το 2003, ωστόσο τα σημαντικά θέματα τα οποία πραγματεύεται, οι αναλύσεις και η έρευνα με τα οποία τα προσεγγίζει έγιναν αρκετά χρόνια νωρίτερα.


Η βαμβάκια ως ζωοτροφή

Με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιείται το φυτό της βαμβακιάς- μετά την περισυλλογή του βαμβακιού. Πρέπει να ξέρετε ότι μπαίνουν περίπου 12-15.000 βαμβακιές το στρέμμα. Εάν υπολογίσουμε ότι η μάξιμουμ παραγωγή ανά στρέμμα βάμβακος είναι από 250-350 κιλά ή και λιγότερο, αντιλαμβάνεσθε ότι μια βαμβάκια που ζυγίζει πάνω από 1 κιλό είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένη (1).

 
Έτσι λοιπόν πήγα στην περιοχή της Θήβας, όπου καλλιεργούν και βαμβάκι και βρήκα βαμβακοπαραγωγό του οποίου είπα για το θέμα. Με κοίταξε περίεργα και μου είπε, «τι είναι αυτά που λες;». Όλα αυτά γιατί ο βαμβακοπαραγωγός μετά την συλλογή του βάμβακος που πλέον γίνεται με μηχανήματα (βαμβακοσυλλεκτικές μηχανές που θα περάσουν από το χωράφι του 2 φορές για να συλλέξουν το βαμβάκι) πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον 1000 δρχ (*). το στρέμμα, για να του καταστρέψουν τις βαμβακιές, ώστε να μπορέσει να οργώσει και να ξανακαλλικεργήσει. Ο άνθρωπος μου στη Θήβα, όταν του είπα ότι δεν θα πρέπει να πληρώσει τις 1000 δρχ. ανά στρέμμα αλλά εγώ θα πάρω τις βαμβακιές, απόρησε και με ρώτησε τι θα τις κάνω. Του είπα λοιπόν ότι θα προσπαθήσω να τις μετατρέψω σε ζωοτροφή. Γέλασε ειρωνικά και εκεί η συζήτηση σταμάτησε. 

(*) Όπως επανειλημμένα έχουμε σημειώσει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας το ερευνητικό έργο του χημικού Σωτήρη Σοφιανόπουλου ξεκίνησε την δεκαετία του 1970, ίσως και νωρίτερα. Πολλά από τα πορίσματα των ευρημάτων του δημοσιεύτηκαν αργότερα και το πόνημα του ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία'' το 2003. Επομένως σε πολλά σημεία αντί του ευρώ χρησιμοποιεί την δραχμή. 

η βαμβακιά

Έπρεπε όμως να βρω κάποιον ο οποίος θα κόψει τις βαμβακιές χωρίς να τις καταστρέψει. Ένας άνθρωπος που είδα που είχε κοπτικό μηχάνημα (βασικά για τριφύλλια) μου είπε ότι δεν μπορεί να ριψοκινδυνεύσει το μηχάνημα του, γιατί κινδυνεύει να καταστραφεί, να σπάσουν δηλ. τα μαχαίρια, επειδή η βαμβάκια στο κάτω μέρος είναι αρκετά ισχυρή και μεγάλη, 50 φορές πιο πολύ από ό,τι το τριφύλλι. Εγώ του απήντησα ότι δεν διαφωνώ ότι κινδυνεύει το μηχάνημα του, αλλά αναλάμβανα εγώ να τον αποζημιώσω για όποια ζημιά πάθαινε. Έτσι έκλεισε η συμφωνία και πήγαμε στο χωράφι του βαμβακοπαραγωγού για να κόψουμε τις βαμβακιές. Ευτυχώς κατά την διαδικασία της κοπής τα μαχαίρια της μηχανής δεν κινδύνευσαν και εν συνεχεία έβαλε άλλο μηχάνημα μέσα, την μπαλλιαστική, και μπαλλιάσαμε τις βαμβακιές. Βεβαίως ο βαμβακοπαραγωγός σταυροκοπιόταν, αλλά αφού εγλίτωσε τις 1000 δρχ. κατ' ελάχιστον που θα πλήρωνε το στρέμμα ήταν μια χαρά. Έβαλα τις βαμβακιές (περίπου 100 δέματα) σε μια αποθήκη και ήρθα στην Αθήνα. Μετά από μερικές ημέρες, πήγα με ένα φορτηγό, φόρτωσα περίπου 20 δέματα (περίπου 25-30 κιλά το κάθε δέμα) και τις έφερα σε μια μικρή βιοτεχνία που είχα φτιάξει στις εγκαταστάσεις του Ν. Ξουρή, λίγο πιο κάτω από τις Τρεις Γέφυρες και επί της Εθνικής Οδού. Γεμάτος αγωνία έλυσα ένα δέμα και έβαλα μέσα στο μύλο με μεγάλο κόσκινο 8 χιλιοστών τις βαμβακιές, τις οποίες από προηγουμένως είχα κόψει σε μικρότερα κομμάτια και τις οποίες άλεσα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρασινοκαφέ αλεύρι, το οποίο είχε μια καταπληκτική μυρωδιά. Το έβαλα σε σακιά και το έστειλα στον πειραματικό σταθμό που είχα στη Ζάκυνθο, όπου έκανα πειράματα με κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες, αιγοπρόβατα, αγελάδες και μοσχάρια.

Πρέπει να ξέρετε ότι η εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία με την οποία τόσο έχω ασχοληθεί και ακόμη ασχολούμαι ουσιαστικά απαγορεύεται από το νόμο. Γι αυτό και δεν έχουμε κανένα εργαστήριο. Η έρευνα δεν είναι αόριστη και γενική, αλλά συγκεκριμένη. Τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας ασχολούνται με βασική και θεωρητική έρευνα, π.χ. ο Δημόκριτος, όπου όλα τα αποτελέσματα πάνε στα σκουπίδια.

άνθος βαμβακιού

Όταν πήγα στη Ζάκυνθο πήρα ένα τσουβάλι από τις αλεσμένες βαμβακιές και τα πήγα στα πρόβατα μου. Ξέρετε ότι όλα τα ζώα εκτός του ανθρώπου ''τρέφονται'' βασικώς με τη μύτη τους και όχι με τα μάτια. Η όσφρηση λοιπόν των προβάτων είναι πολύ καλή . Όταν πλησίαζα με το αλεύρι της βαμβακιάς έχασαν την ηρεμία τους και ήρθαν προς το μέρος μου σαν να ήθελαν να επιτεθούν. Έφαγαν δε το προϊόν μετά μεγίστης μανίας. Αυτό που δεν κατάφερα έκτοτε να κάνω λόγω οικονομικών δυσκολιών και προβλημάτων είναι να αναλύσω κατά πόσον υπάρχει μέσα στην βαμβάκια γκοσιπόλη (που οπωσδήποτε υπάρχει, διότι μερικές βαμβακιές έχουν επάνω βαμβάκι καθώς και καρύδια που δεν έχουν ανοίξει ακόμη). Ένα είναι βέβαιον, ότι η βαμβάκια είναι μια πάρα πολύ καλή ζωοτροφή για τα μυρηκαστικά, χωρίς να μπορώ να πω μετά βεβαιότητος πόση ποσότητα μπορούμε να δώσουμε στα μυρηκαστικά λόγω γκοσυπόλης (4).

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε, αλλά όταν αναγκάστηκα να αφήσω αυτό το μικρό εργαστήριο λόγω προβλημάτων του ιδιοκτήτου κ. Ξουρή, δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Έκτοτε διάφορα προβλήματα και δυσκολίες προσωπικές δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Όταν, πριν 4 περίπου χρόνια πήγα στην Αλεξανδρούπολη για να επισκεφθώ και να πω τη γνώμη μου για ορισμένα προβλήματα σε μια βιομηχανία (που δεν θέλω για λόγους σκοπιμότητος να αναφέρω) πηγαίνοντας προς το εργοστάσιο είδα δεξιά και αριστερά τις βαμβακιές. Και επειδή είχα γνωρίσει και κάποιον που είχε αγελάδες σε κοντινό σταύλο θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να συνεχίσω το πείραμα. Μπήκαμε λοιπόν σε ένα χωματόδρομο και φτάσαμε στο σημείο όπου ήταν ένας βαμβακοπαραγωγός και συζητούσε με έναν κάτοχο μηχανήματος που θα κατέστρεφε βαμβακιές. Τον πλησίασα και του είπα «ξέρω ότι θα δώσετε τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα στον κύριο για να καταστρέψετε τις βαμβακιές σας και σας λέω ότι δεν χρειάζεται να το κάνετε. Θα παρακαλούσα τον κύριο να τις κόψει και να τις μπαλλιάσει και εγώ θα τον πληρώσω». Ο βαμβακοπαραγωγός με κοίταζε περίεργα και είπε γελώντας: «μα εδώ εγώ έχω 150 στρέμματα και θα πληρώσω 150.000 δρχ. Από τον ουρανό έπεσες;». Του απαντώ, «όχι, μόλις ήρθα από την Αθήνα». Και ο κάτοχος του μηχανήματος συμφώνησε, όπως και έπραξε και μετά μεταφέραμε τις βαμβακιές σε μια αποθήκη. Δυστυχώς ο σταυλος έπιασε φωτιά και εδώ τελειώσαμε. 

Οι αποκαλύψεις του Ronald Bernard. Οι μηχανισμοί του επιτοκίου, του πληθωρισμού κ.α. με τους οποίους η ''ελίτ'' μεταφέρει πραγματικό πλούτο των κρατών-λαών σε αυτήν. Ο E.S.M. διασώζει όχι τις χώρες αλλά τις ιδιόκτητες τράπεζες, έχει πλήρη νομική ασυλία όπως και το προσωπικό του. Β' Μέρος

Σε σχετική μας ανάρτηση (εδώ) παρουσιάσαμε μέρος των αποκαλύψεων του υψηλόβαθμου τραπεζίτη Ronald Bernard. Οι συνεντεύξεις που έδωσε είχαν υψηλή θεαματικότητα. Οι πρώτες εκπομπές με την Irma Schiffers ξεπέρασαν τα 40.000.000 προβολές. 

Αυτό είναι κάτι θετικό διότι ένα ποσοστό των ανθρώπων στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α. αντιλαμβάνονται πλέον ότι μια κλειστή ομάδα ανθρώπων, ας την πούμε η ''ελίτ'' μέσω ανεξάρητων οργανισμών που ελέγχει όπως η B.I.S., η World Bank, το I.M.F., η European Central Bank (E.C.B.) και τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις χειραγωγούν και ελέγχουν πλήρως τόσο το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα όσο και -μέσω των εκβιασμών των κυβερνήσεων- και την δημοσιονομική πολιτική των κρατών.

Ο Ronald Bernard έδωσε σειρά συνεντεύξεων αλλά και διαλέξεων σε ευρωπαϊκές χώρες για το πως λειτουργεί η ''ελίτ'' στον οικονομικό τομέα και απομυζά τους λαούς και τα κράτη. Η προβολή των αποκαλύψεών του και ο σχεδόν -από τους περισσοτέρους, κατανοητός λόγος του- δίνει ιδιαίτερη αξία στο ξεσκέπασμα της ''ελίτ'', τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα που παρουσιάζουμε. 

ο Ronald Bernard

Με την ανάρτησή μας αυτή συνεχίζουμε την παρουσίαση των αποκαλύψεων του Ronald Bernard, όσον αφορά τα οικονομικά θέματα. Το υλικό προέρχεται από μια εκ των συνεντέξεων που έδωσε στην D.V.M. TV και την δημοσιογράφο Irma Schiffers. 

(Η μετάφραση-απόδοση των όσων καταθέτει ο Ronald Bernard έγινε από το blog μας http://hellas-economy.blogspot.gr/. Είναι μια προσπάθεια ενημέρωσης και αν υπάρχει κάποιο λάθος ζητούμε την κατανόηση. Δεν έγινε ούτε σκόπιμα ούτε για να υπερβάλουμε στα όσα, έτσι κι αλλιώς αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά καταθέτει ο R.B. Οι υπογραμμίσεις, επισημάνσεις με bold και σημειώσεις είναι δικές μας).   

Βασικά σημεία της συνέντευξης του Ronald Bernard 

-Σε ένα άρθρο που έχω μπροστά μου από το Dutch New Channel με τον τίτλο ''Gas prices increase inflation'' (9.2.2017) πέρα από το ότι ο τίτλος του είναι εκ των προτέρων λανθασμένος, έχει ενδιαφέρον να το διαβάσεις. Τα περισσότερα που διαβάζεις σε αυτό είναι μια διαστροφή της αλήθειας διότι αν αυξηθεί η τιμή της βενζίνης/αερίου δεν σημαίνει ότι έχει περισσότερο κόστος. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο μισθός μας (οι αποδοχές μας) αξίζουν λιγότερο. Αυτό που γίνεται είναι ότι το νόμισμά μας υποτιμάται, η αγοραστική μας αξία/δύναμη μειώνεται. Αυτό είναι ο πληθωρισμός. Βρίσκω αξιοσημείωτο ότι μπορώ να βρω ψήγματα αλήθειας από αυτούς, ακόμη και από το N.O.S. (Dutch New Channel). Γράφει λοιπόν: ''Με τον προσαρμοσμένο πληθωρισμό να βρίσκεται στο 1,6% οι Ολλανδοί είναι σε τροχιά να ακολουθήσουν τα υψηλότερα επίπεδα του ευρωπαϊκού πληθωρισμού που ανέρχεται στο 1,8% ετησίως''.   

-Στην πραγματικότητα ο μισθός σας (οι αποδοχές σας) αξίζουν 1,8% λιγότερο ετησίως κάτι που μειώνει την αγοραστική σας δύναμη. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο (παλαιότερα) ένα άτομο με μια καλή δουλειά μπορούσε να συντηρήσει μια ολόκληρη οικογένεια. Τώρα 2-3 άτομα με πλήρη απασχόληση με δυσκολία μπορούν να τα βγάλουν πέρα και εγκλωβίζονται στην κρίση διότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ολλανδία είναι χρεωμένοι (κάτω από το όριο της φτώχειας) και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα πλέον.